Autor niepokorny już w tomie wczesnych reportaży "Uwaga! Człowiek!" (koniec lat 50-ych). W najtrudniejszych czasach reportażysta śledczy, dochodzeniowy, dezawuujący nonsensy socjalistycznej gospodarki, tropiący fikcje, głupotę i zakłamanie beneficjantów czasów Gierka. Lubił pokazywać, że "król jest nagi". Reporter wielkiej wrażliwości na los ludzki, sam często wyrzucany z pracy, utrapienie wielu tygodników i redaktorów, był przez czas pewien etatowym pracownikiem Polskiego Radia. Do końca życia zbierał materiały, wyłącznie mikrofonem, także dla prasy. Rzadko używał pióra. Żona spisywała nagrane rozmowy, resztę dyktował. Jego reportaże były pełne temperamentu, ale merytoryczne, miały zawsze doskonałą pointę. "Kuśmierek", bo tak się mówiło, był instytucją, żywą szkołą dziennikarstwa. Jego umiejętności owocują dziś w wielu znanych nazwiskach. Polskie Radio uznało go za jednego z "ojców" reportażu. Ustanowiono także nagrodę "Mikrofon Józefa Kuśmierka" w kategorii: reportaż aktualny, śledczy, akcji wychodzący od zdarzenia codziennego do uniwersaliów (Current Affairs). [Na podst. J. Jankowska, Reportaż i dokument radiowy - szansa niedoceniana ( na szerszym tle), Biuletyn Informacyjny KRRiT, X-XI-XII 2002]