Największym obrońcą liberum veto był Fryderyk Nietzsche, który uznawał je za przejaw wyjątkowości Polaków: "A przecie przodkowie moi byli szlachtą polską: stąd to posiadam we krwi wiele instynktów rasowych. Kto wie, może nawet liberum veto." Uważał, że największym wykwitem liberum veto był Mikołaj Kopernik, który zanegował największą oczywistość, oraz on sam, który zanegował całą filozofię: "Z przyjemnością myślałem o prawie polskiego szlachcica obalenia przez proste veto uchwały całego zgromadzenia, a Polak Mikołaj Kopernik wydawał mi się korzystać z tego prawa przeciw poglądom wszystkich innych ludzi w największy i najgodniejszy sposób. Polityczne rozkiełznanie i słabość Polaków, tak samo ich rozwiązłość, były raczej dla mnie świadectwem ich uzdolnienia, aniżeli niezdolności."