Racjonalista - Strona głównaDo treści


Fundusz Racjonalisty

Wesprzyj nas..
Zarejestrowaliśmy
199.559.270 wizyt
Ponad 1065 autorów napisało dla nas 7364 tekstów. Zajęłyby one 29017 stron A4

Wyszukaj na stronach:

Kryteria szczegółowe

Najnowsze strony..
Archiwum streszczeń..

 Czy konflikt w Gazie skończy się w 2024?
Raczej tak
Chyba tak
Nie wiem
Chyba nie
Raczej nie
  

Oddano 246 głosów.
Chcesz wiedzieć więcej?
Zamów dobrą książkę.
Propozycje Racjonalisty:
Sklepik "Racjonalisty"
Mariusz Agnosiewicz - Heretyckie dziedzictwo Europy
Mariusz Agnosiewicz - Kryminalne dzieje papiestwa tom II

Złota myśl Racjonalisty:
"To co się bez dowodu podaje, to bez dowodu można odrzucić"
 Biblia » Nowy Testament » Apokryfy NT » Ewangelie synoptyczne » Ewangelia Marcjona

10.Kto się mnie nie zaprze...
Autor tekstu: oprac. Krzysztofa Sykty

X. Kto się mnie nie zaprze… (pM)
9.26. Kto bowiem zawstydzi się mnie i moich słów, tego Syn Człowieczy zawstydzi się gdy przyjdzie w chwale swojej i Ojca, i świętych aniołów.
9.27. Powiadam zaś wam prawdziwie, niektórzy z tych, co tu stoją, nie skosztują śmierci, aż zobaczą Królestwo Boże.
9.28. Zdarzyło się zaś w jakieś osiem dni po tych słowach, że wziąwszy z sobą Piotra, Jana, i Jakuba wszedł na górę, aby się modlić.
9.29. A gdy się modlił, wygląd oblicza jego stał się odmienny, a jego wierzchnia szata — promiennie biała.
9.30. I oto dwaj mężowie z nim rozmawiali, i byli nimi Mojżesz i Eliasz,
9.31. którzy dali się zobaczyć w chwale. I mówili o jego odejściu, które miał dopełnić w Jeruzalem.
9.32. A Piotra i jego towarzyszy zmógł sen. A gdy się obudzili, ujrzeli chwałę jego i dwóch mężów, którzy przy nim stali.
9.33. A gdy oni rozstawali się z nim, Piotr, nie wiedząc, co mówi, rzekł do Jezusa: Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy, rozbijmy więc trzy namioty, jeden tobie, jeden Mojżeszowi, jeden Eliaszowi.
9.34. Gdy zaś to mówił, zjawiła się chmura i ocieniła ich. I zlękli się, gdy weszli w chmurę.
9.35. A z chmury był głos mówiący: Ten jest Syn mój wybrany, jego słuchajcie.
9.36. A po tym głosie Jezus znalazł się sam. A oni milczeli i w tych dniach nikomu nie oznajmili nic o tym, co ujrzeli.
9.37. Zdarzyło się nazajutrz, że gdy zeszli z góry, zabiegł mu drogę liczny tłum.
9.38. A oto mąż z tłumu krzyknął, mówiąc: Nauczycielu, błagam cię, wejrzyj na syna mego, na mego jednorodzonego.
9.39. Bo oto duch porywa go i zaraz krzyczy, i szarpie nim z pianą na ustach, i z trudem opuszcza go potłuczonego.
9.40. Błagałem też uczniów twoich, aby go wygnali, lecz nie potrafili.
9.41. A Jezus odpowiadając, rzekł: O rodzie bez wiary i przewrotny! Jak długo mam być z wami i mam was znosić? Przyprowadź tu swego syna.
9.42. A gdy już podchodził, szarpnął nim demon i potrząsnął. Jezus zaś zgromił ducha nieczystego i uzdrowił chłopca, i oddał go ojcu jego.
9.43. I zdumiewali się wszyscy nad wielkością Boga. A gdy wszyscy dziwili się temu wszystkiemu co czynił, on rzekł do uczniów swoich:
9.44. Nakłońcie uszu swoich do tych słów: Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi.
9.45. Oni zaś nie rozumieli tego słowa i było ono zasłonięte przed nimi, żeby go nie pojęli. I bali się go pytać o to słowo.
9.46. Przyszła im też myśl, kto by z nich był większy.
9.47. Jezus zaś, wiedząc o tej myśli ich serc, przygarnąwszy dziecko postawił je przy sobie.
9.48. I rzekł do nich: Kto by przyjął to dziecko w imieniu moim, mnie przyjmuje. Kto zaś mnie przyjmuje, przyjmuje tego, który mnie posłał. Kto bowiem między wami jest mniejszy, ten jest wielki.
9.49. A Jan odpowiadając rzekł: Mistrzu, widzieliśmy kogoś, jak w twoim imieniu wyrzuca demony. I zabranialiśmy mu, bo nie chodzi z nami.
9.50. Wtedy Jezus rzekł do niego: Nie zabraniajcie. Kto bowiem nie jest przeciwko wam, jest za wami.
9.51. A zdarzyło się, gdy dopełniły się dni, kiedy miał być wzięty do góry, że postanowił pójść do Jeruzalem.
9.52. I wysłał przed sobą posłańców. A ci w drodze wstąpili do wioski samarytańskiej, aby przygotować [gospodę] dla niego.
9.53. Lecz nie przyjęli go, dlatego, że droga jego prowadziła do Jeruzalem.
9.54. Widząc to uczniowie Jakub i Jan, rzekli: Panie, chcesz, powiemy słowo, żeby ogień zeszedł z nieba i pochłonął ich?
9.55. A on, obróciwszy się, zgromił ich.
9.56. I poszli do innej wioski.
9.57. Gdy tedy szli drogą, rzekł ktoś do niego: Pójdę za tobą, dokądkolwiek pójdziesz.
9.58. A Jezus rzekł do niego: Lisy mają jamy, a ptaki niebieskie gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma, gdzie by głowę skłonił.
9.59. Do drugiego zaś rzekł: Pójdź za mną! A ten rzekł: Pozwól mi najpierw odejść i pogrzebać ojca mego.
9.60. Odrzekł mu: Niech umarli grzebią umarłych swoich, lecz ty idź i głoś Królestwo Boże.
9.61. Powiedział też inny: Pójdę za tobą, Panie, pierwej jednak pozwól mi pożegnać się z tymi, którzy są w domu moim.
9.62. A Jezus rzekł do niego: Żaden, który przyłoży rękę do pługa i ogląda się wstecz, nie nadaje się Królestwu Bożemu.
10.1. A potem wyznaczył Pan innych, siedemdziesięciu [[dwóch]], i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejsca, dokąd sam zamierzał się udać.
10.2. I powiedział im: Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, aby wysłał robotników na żniwo swoje.
10.3. Idźcie! Oto posyłam was jako jagnięta między wilki.
10.4. Nie noście z sobą trzosu ani torby, ani sandałów. I nikogo w drodze nie pozdrawiajcie.
10.5. A gdy do jakiegoś domu wejdziecie, najpierw mówcie: „Pokój domowi temu",
10.6. A jeśli tam będzie syn pokoju, spocznie na nim pokój wasz, a jeśli nie, wróci do was.
10.7. w domu tym pozostańcie, jedząc i pijąc to, co u nich jest; godzien bowiem robotnik zapłaty swojej. Nie przenoście się z domu do domu.
10.8. A jeśli do jakiegoś miasta wejdziecie i przyjmą was, spożywajcie to, co wam podadzą.
10.9. I uzdrawiajcie w nim chorych, i mówcie do nich: Przybliżyło się do was Królestwo Boże.
10.10. Jeśli zaś do któregoś miasta wejdziecie, a nie przyjmą was, wyjdźcie na jego place i rzeknijcie:
10.11. Nawet pył z miasta waszego, który przylgnął do stóp naszych, otrząsamy na was. Nadto wiedzcie, iż przybliżyło się Królestwo Boże.

 Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też:
11.Wskazania misyjne, Biada miastom
Wprowadzenie do Ewangelii Marcjona

 Dodaj komentarz do strony..   


« Ewangelia Marcjona   (Publikacja: 02-08-2002 Ostatnia zmiana: 17-09-2002)

 Wyślij mailem..   
Wersja do druku    PDF    MS Word
Wszelkie prawa zastrzeżone. Prawa autorskie tego tekstu należą do autora i/lub serwisu Racjonalista.pl. Żadna część tego tekstu nie może być przedrukowywana, reprodukowana ani wykorzystywana w jakiejkolwiek formie, bez zgody właściciela praw autorskich. Wszelkie naruszenia praw autorskich podlegają sankcjom przewidzianym w kodeksie karnym i ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
str. 1599 
   Chcesz mieć więcej? Załóż konto czytelnika
[ Regulamin publikacji ] [ Bannery ] [ Mapa portalu ] [ Reklama ] [ Sklep ] [ Zarejestruj się ] [ Kontakt ]
Racjonalista © Copyright 2000-2018 (e-mail: redakcja | administrator)
Fundacja Wolnej Myśli, konto bankowe 101140 2017 0000 4002 1048 6365