19.O soli
Autor tekstu: oprac. Krzysztofa Sykty

XIX. O soli (MQ)
14.34. Dobra jest sól. Gdyba jednak sól smak straciła, czym ją przyprawić?
14.35. Nie nadaje się ani do ziemi, ani do nawozu; precz ją wyrzucają. Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha.

15.1. A zbliżali się do niego wszyscy celnicy i grzesznicy, aby go słuchać.
15.2. Faryzeusze zaś i uczeni w Piśmie szemrali i mówili: Ten grzeszników przyjmuje i jada z nimi.
15.3. Powiedział im więc takie podobieństwo:
15.4. Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie pozostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustkowiu i nie idzie za zgubioną, aż ją odnajdzie?
15.5. A odnalazłszy, kładzie ją na ramiona swoje i raduje się,
15.6. I przyszedłszy do domu, zwołuje przyjaciół i sąsiadów, mówiąc do nich: Weselcie się ze mną, gdyż odnalazłem moją zgubioną owcę.
15.7. Powiadam wam: Większa będzie radość w niebie z jednego grzesznika, który się skruszy, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują skruchy.
15.8. Albo, pewna kobieta, mając dziesięć drachm, gdy zgubi jedną drachmę, nie bierze świecy, nie wymiata domu i nie szuka gorliwie, aż znajdzie?
15.9. A znalazłszy, zwołuje przyjaciółki oraz sąsiadki i mówi: Weselcie się ze mną, gdyż znalazłam drachmę, którą zgubiłam.
15.10. Taka, mówię wam, jest radość wśród aniołów Bożych nad jednym grzesznikiem, który się skruszy.

 Oryginał.. (http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,1608)
 (Ostatnia zmiana: 17-09-2002)