Aleksander biskup, sługa sług bożych (przesyła) ukochanemu synowi, szlachetnemu mężowi Kazimierzowi, księcia Polski, pozdrowienia i apostolskie błogosławieństwo. Ze strony Twe wielmożności doniesiono nam, że za radcą arcybiskupa i biskupów Polski oraz książąt ziemi odjąłeś od Kościoła i osób stanu duchownego niektóre nadużycia i bezprawia zwyczajem wyrządzone, stanowiąc, że dobra zmarłych biskupów nie będą już więcej konfiskowane. Postanowiono także jeśli ktoś położywszy rękę na rzeczach zmarłego biskupa, trzymany będzie węzłami klątwy; ani też aby nie waży się  żaden z grabieżców zmarłego biskupa, dopóki nie uzyska błogosławieństwa rozgrzeszenia po zwróceniu rzeczy zabranych. Zniosłeś zaś radą duchownych i świeckich zwyczaj, który był zachowany przez książąt ziem — mianowicie (ten), że dokądkolwiek oni udawali się podróżując z wystawnym orszakiem, opróżniali spichlerze biednych, a jeśli niekiedy wynikła potrzeba załatwienia między nieobecnymi chociaż drobnej jakiejś sprawy, niegodziwi słudzy rozjeżdżając po wsiach porywali skądkolwiek konie i bądź to ochwacali  je w biegu, bądź też całkowicie zajeżdżali na śmierć. Stąd — ponieważ żądasz, aby twoje, zarówno sprawiedliwe, jak i szlachetne postanowienie potwierdzone zostało naszą powagą, my przychylając się do słusznego (tego) żądania — wyżej wymienione postanowienie, jak to w autentycznym piśmie w tym przedmiocie jest zawarte, potwierdzamy władzą apostolską i wzmacniamy ochroną niniejszego pisma zakazując pod groźbą klątwy, aby nikt nie ośmielił się postanowienie to naruszyć z jakiejkolwiek bądź przyczyny. Nikomu zaś z ludzi nie będzie wolno tego dokumentu naszego zatwierdzenia podważyć lub przeciwstawić mu się z bezczelną śmiałością.  Jeśli zaś ktoś odważyłby się tego dokonać, niech wie, że ściągnie na siebie  gniew Boga wszechmogącego i jego błogosławionych apostołów, Piotra i Pawła. 

Datum Tusculiani V Kalendas aprilis w 21 roku pontyfikatu.