Nie pozwólcie, by ktoś was zwiódł!
Stamtąd już nie powrócicie.
Dzień stoi wszak u wrót;
Nocy bliskiej czujecie już chłód:
Ale świtu nigdy więcej nie ujrzycie.

Nie pozwólcie, by ktoś was omamił!
Życie to chwila jedynie.
Szybkimi je pijecie haustami!
Z niesytymi was zostawi wargami,
Gdy wasz czas bezpowrotnie przeminie.

Nie pozwólcie, by przyszłością was ktoś łudził!
Bo czasu macie już mało!
Niech gnije, kto dla zbawienia się trudził!
To życie jest największym skarbem ludzi:
Już niewiele go wam pozostało.

Nie pozwólcie, by ktoś was opętał!
Niewolników z was uczynił i nędzarzy!
Czegóż jeszcze możecie się lękać?
Wszak umrzecie jak wszystkie zwierzęta
A potem nic już więcej się nie zdarzy."

ze zbioru Postylla domowa z roku 1927