Władysław, z bożej łaski król polski [...], postanawiamy [...], iż ktokolwiek by w Królestwie naszym Polskim i w ziemiach nam poddanych okazał się heretykiem albo zarażonym czy podejrzanym o herezję lub wreszcie jej sprzyjał, czy też nią kierował, winien być chwytanym przez naszych starostów, rajców miast i innych urzędników oraz wszystkich poddanych naszych czy to piastujących urzędy, czy też nie, jako obrażający nasz Majestat królewski, i winien być karany stosownie do rozmiarów swego występku. Którzykolwiek by zaś przybywali z Czech i wchodzili do królestwa naszego winni być poddani egzaminowi ze strony swych biskupów albo też inkwizytorów heretyckich występków, w tym celu przez Stolicę Apostolską ustanowionych lub lub mających być ustanowionymi. Gdyby zaś ktoś z mieszkańców królestwa naszego jakiegokolwiek stanu [...] zaniedbał powrócić [z Czech] do najbliższego święta Wniebowstąpienia Pańskiego, powinien być uważany za przekonanego heretyka i podlec karom, jak zwykło się heretykom wymierzać; nie będzie też mógł, wróciwszy, w królestwie naszym przebywać. Niemniej zaś wszystkie dobra tego rodzaju ludzi ruchome i nieruchome, z czegokolwiek by się składały, mają być ogłoszone za skonfiskowane na rzecz naszego skarbu, potomstwo zaś ich, tak męskie, jak żeńskie, ma być na zawsze pozbawione dziedzictwa i honoru i nigdy nie może dostąpić żadnych godności lub zaszczytów, lecz ma na zawsze pozostać bez czci wraz z ojcami i rodzicami swymi. Nigdy też zresztą nie może się cieszyć jakimś przywilejem lub zaszczytem szlachectwa. Zabraniamy też pod tymi samymi karami wszystkim kupcom i innym ludziom [...], aby żadnych towarów, a zwłaszcza ołowiu, broni, żywności i napojów, nie ważyli się przywozić i wynosić do Czech [...].

Dan w Wieluniu w niedzielę Białą (9 kwietnia) roku Pańskiego 1424 ^{[ 1 ]}