(2) A iż w tej zacnej koronie narodu polskiego i litewsko ruskiego, inflanckiego i innych nie mało jest różnowierstwa, przestrzegając na potem jakich sedycyj i tumultu, z tej przyczyny rozerwania albo niezgody w religii, warowali to sobie niektórzy obywatele korony konfederacją osobliwą, że w tej mierze w sprawie religii mają być w pokoju zachowani, którą my obiecujemy trzymać w pokoju czasy wiecznymi.

(...)

(8) Naznaczenie tych senatorów na sejmie ma być zaraz osób 16, na każde pół roku cztery: jeden z biskupów, drugi z wojewodów a dwa z kasztelanów; a ma iść koleją jako w radzie siedzą. A jeśli który swej kolei dostać nie chciał albo przez jaką prawną przeszkodę nie mógł, aby się zaraz tamże na sejmie opowiedział, a inszy z porządku na jego miejsce naznaczonym był. A ci mają mieć opatrznie ze skarbu naszego i potomków naszych: inni biskupi z ruskich krajów i świeckiego stanu senatorowie każdy na swe półroka po pięćset złotych; a panowie duchowni krajów polskich tego nie potrzebują, gdyż są dobrze opatrzeni. ^{[ 1 ]}