Informacje ogólne.
Księga `Urantia` nie jest klasyczną religią jak islam czy buddyzm. Nie posiada klasy duchownych, credo w które trzeba wierzyć, czy też reguł zachowania, które należy przestrzegać. Jest to Księga, która doprowadziła do powstania dwóch organizacji, obecnie nazywanych `Urantia Foundation` i `Urantia Fellowship`. Książka jest używana przez ludzi różnych kultur i religii, głównie przez chrześcijan, jako duchowy przewodnik. Księga ta twierdzi, że `Urantia` to starodawna nazwa naszej planety Ziemi. Jest to ogromna książka mająca ponad 2 tysiące stron i zawierająca prawie dwieście osobnych esejów, które ujawniają informacje o: Bogu, innych nad-naturalnych istotach, historii Ziemi i reszty Uniwersum, rozwoju gatunku ludzkiego oraz historii, misji i celu działalności Jezusa Chrystusa.

Historia

W latach 20-tych i 30-tych, psychiatra z Chicago, doktor W.S. Sadler (1875-1969) niezwykle zainteresował się pewnym przypadkiem jaki mu się wydarzył. Otóż poproszono go o konsultację w sprawie pacjenta, którego żona zauważyła, że mówił w czasie snu. Wydawało się jej, że mówił o różnych nad-ludzkich osobach, których nazywał we śnie „objawiaczami". Nazwisko tego pacjenta jest utrzymywane w tajemnicy i dokładny sposób jego „komunikacji z siłami wyższymi" nie jest znany. Jednakże doktor Sadler twierdził, że ten proces nie był związany ze spirytualizmem, z channeling i automatic writing (dwie formy „kontaktów z istotami wyższymi" znane każdemu wyznawcy zjawisk paranormalnych i spirytystycznych). W czasie kontaktu pacjent był całkowicie pogrążony we śnie, a w dodatku kiedy się budził, nic lub prawie nic nie pamiętał. Materiał, który potem stał się Księgą `Urantia` zebrano właśnie z takich sesji z lat 1934-1935. Sadler zorganizował ponadto grupę zainteresowanych osób, nazwanych `Forum`, żeby omawiać i przeglądać ten materiał. `Urantia Foundation` założono jako nie-dochodową edukacyjną i publikującą grupę w 1950 roku. Jest zarządzana przez pięcioosobowy zarząd. Potem sformowano `Urantia Brothehood`, jednak w 1996 roku Fundacja zmusiła Bractwo, żeby przestało używać nazwy `Urantia`. Po perturbacjach procesowych Bractwo zmieniło nazwę na `Urantia Fellowship`, wygrywając z Fundacją.

Księga `Urantia` została pierwszy raz opublikowana w 1955 roku, w języku angielskim. Od tego czasu przetłumaczono ją na języki fiński, rosyjski, holenderski, hiszpański i koreański. `Urantia` dzieli się na cztery części, skomponowane w indywidualne eseje transmitowane przez istoty nad-naturalne (za pośrednictwem Komisji Kontaktu). Te części to:
I. Centralne Uniwersum i Super-Uniwersum
II. Lokalne Uniwersum
III. Historia `Urantii` czyli Ziemi
IV. Życie i nauki Jezusa Chrystusa
Książka zawiera wiele koncepcji, które oczywiście nie są jej oryginalnym wytworem (co jest wspólne wszystkim świętym księgom). Nad-naturalne istoty tłumaczą, że używają jak najbardziej wielu koncepcji znanych człowiekowi, żeby się precyzyjnie wyrażać.
Istniały cztery epokowe wydarzenia w historii ludzkości, które również zawierały ważne objawienia od nad-naturalnych istot. Życie Jezusa było czwartym takim wydarzeniem. Księgę `Urantia` uważa się za piąte epokowe wydarzenie-objawienie.

Nauki Księgi

Księga omawia wiele problemów i tematów, w tym teologię, kosmologię, ewolucję, antropologię i historię. W konsekwencji trudno jest zwięźle podsumować jej nauki. Poniżej kilka wybranych koncepcji:
— Świat jest postrzegany jako jeden z 10 milionów zamieszkałych światów [zupełnie jak w "Star Treku"], w naszym lokalnym Uniwersum zwanym `Nebadon`.
— Bóg, Uniwersalny Ojciec jest przyczyną wszystkiego, jest również poznawalny jako kochający i osobisty byt
— Uniwersalny Ojciec może działać w koncercie z innymi bóstwami, które to znajdują się w skomplikowanej „Trójcy Trójc",
— Księga opisuje formę teistycznej ewolucji, która przekreśla „stworzenie w Biblii". Nie zgadza się też z naturalną ewolucją, która panuje wśród współczesnych naukowców.
Tak jak niższe zwierzęta, ewoluowały w ludzi i my mamy przejść na wyższy poziom, poziom duchowy, zwany „bytami ostatecznymi". Księga opisuje naszą długą drogę duchowych przeżyć w innych, bardziej zaawansowanych światach.
— Księga naucza, że fragment ducha Bożego istnieje w każdym z nas; nazywa się „poprawiaczem myśli". Jego rolą jest prowadzenie jednostki poprzez doświadczenia duchowe w innych światach.
— Księga ma własne poglądy na temat Adama i Ewy. Uważa ona, że nie wcale „upadli". Nie zdołali natomiast poprowadzić ludzi na „wyższy poziom". Dziś ludzie nie cierpią z powodu grzechu pierwotnego, z tego powodu ofiara Jezusa nie była potrzebna. Ludzie są całkowicie dziećmi bożymi.
— Księga przeciwstawia się wielu wierzeniom, które chrześcijanie wyznawali na temat Jezusa. Dodaje do jego własnych nauk swoje własne. Jezus (do którego `Urantia` zwraca sięprawdziwym imieniem — Jozue, syn Józefa) jest uznawany za siódmą inkarnację Michała z `Nebadon`, i 611,121 Stwórca-Syn Boga. Księga twierdzi, że Chrystus podróżował po Imperium Rzymskim razem z dwoma osobami z Indii, w latach przed jego misją. Uznaje, że ukrzyżowano go, gdzie zmarł i powstał z martwych przyjmując „specjalne" ciało, widzialne dla wielu uczniów przed jego wstąpieniem do nieba. Jest teraz suwerenem lokalnego Uniwersum, gdzie „reprezentuje i właściwie ucieleśnia osobę Uniwersalnego Ojca".
Jezus odważnie proklamował równość mężczyzn i kobiet, w czasie kiedy kobietom nie wolno nawet było wchodzić do synagogi. Księga wyjaśnia, że Jezus wyznaczył także dwanaście uczennic ewangelizujących i pozostały one wierne Panu, nawet kiedy apostołowie go zdradzili i zaprzeczali, że go znali.
— Księga przypisuje Jezusowi następujące słowa:
„Modlitwa jest samo-przypominająca się; oddawanie czci zbiorowo jest samo-zapominaniem"
„Oddawanie hołdów musi się przeplatać z służbą dla innych, praca powinna być przeplatana zabawą, religia powinna zmieniać się na humor, świecka i ciężka filozofia powinna być uczyniona lekką poprzez rytmiczną poezję, trudy życia powinny być zrelaksowane przez chwile odpoczynku i ciszy."
— Wszystkie religie światowe mają swoje dobre strony, do czasu kiedy „przybliżają człowieka do boga, i są realizacją Ojca dla człowieka… wszystkie zawierają prawdę". „Hebrajczycy oparli swoją religię na dobroci; Grecy na pięknie; obie religie szukały prawdy. Jezus objawił Boga miłości, a miłość jest wszech-ogarniająca i obejmująca prawdę, piękno i dobro".
— prawdziwa religia to „znaczy znać boga jako swego Ojca i człowieka jako swego brata. Religia nie jest niewolniczą wiarą w czekające kary za jej brak, magiczne obietnice, i przyszłe mistyczne nagrody."

Jak widać każda religia zbudowana jest na frazesach.