Międzynarodowy Zakon Kawalerów Tradycji Słonecznej

Międzynarodowy Zakon Kawalerów Tradycji Słonecznej był destrukcyjnym, apokaliptycznym kultem, założonym przez Luc`a Jouret w 1984 roku. Przejął on organizację Fundacja Złotej Drogi, prowadzonej przez Joseph`a Di Mambro (1926-1995). Jouret przekonał swoich zwolenników, że w poprzednim życiu był członkiem średniowiecznego, chrześcijańskiego Zakonu Templariuszy. Oraz, że jego córka Emanuelle była „kosmicznym dzieckiem", a także że poprowadzi członków kultu po śmierci na planetę, która krąży wokół Syriusza. Uważali śmierć za iluzję, bowiem wierzyli, że życie trwa nadal na innych planetach. Grupy Słonecznej Świątyni działały w Australii, Szwajcarii, prowincji Quebec w Kanadzie i w innych państwach.

Ich wierzenia składały się z elementów chrześcijaństwa, zmieszanych z filozofią New Age, homeopatyczną medycyną. Jouret uważał siebie samego za Chrystusa. Miał problemy prawne w Kanadzie i został skazany za nielegalne posiadanie tłumików do broni.
Przywództwo sekty uważało, że kult jest prześladowany przez różne rządy. Uważali, że koniec świata jest bardzo bliski, poprzez katastrofę ekologiczną i wierzyli, że odegrają w tym zdarzeniu niemałą rolę. Zdecydowali, że część członków powinna opuścić Ziemię i „tranzytować się do lepszego świata".
Rytuały ognia i ogień-żywioł stanowiły ważną część ich przekonań. Wierzyli, że koniec świata nastąpi w wielkim pożarze. Żeby „tranzytować się do lepszego świata" musieli więc umrzeć w ogniu.
Na wiele miesięcy przed morderstwami/zbiorowym samobójstwem, istniały pogłoski o oszustwach finansowych wewnątrz Słonecznej Świątyni.

Trzymiesięczne dziecko zostało zabite w październiku 1994 roku w kanadyjskiej siedzibie sekty, poprzez wbicie drewnianego kołka w jego serce. Byli członkowie grupy twierdzą, że Di Mambro kazał zabić niewinne dziecko, ponieważ uważał, że było Anty-Chrystem opisanym w Biblii. Kilka dni potem Di Mambro wraz z 12 uczniami odbył Ostatnią Wieczerzę. Niedługo później masowe samobójstwa i morderstwa wystąpiły w Szwajcarii i w Górach Morin, w pobliżu miasta Montreal, w kanadyjskiej prowincji Quebec. 15 członków wewnętrznego kręgu (zwanych „przebudzonymi") zabiło się używając trucizny. 30 (zwanych „nieśmiertelnymi") zostało zabitych kulami i ostrymi narzędziami. 8 innych (nazwanych „zdrajcami") również zostało zabitych.

16 listopada 1995 roku, blisko zimowego przesilenia, 16 z pozostałych członków grupy, zniknęło ze swoich domów we Francji i Szwajcarii. Czterech z nich zostawiło notatki w których opisywali nadchodzącą zbiorową śmierć i pragnienie „zobaczenie nowego, lepszego świata".
13 dorosłych i 3 dzieci znaleziono potem martwych w odludnym lesie na równinie `Vergers`, w płd-wsch. Francji. 15 listopada 1996 roku śledczy stwierdzili, że przynajmniej czworo z nich nie zginęło z własnej woli (m.in. dzieci). Czwarta osoba, Ute Verona, 34 lata, miała złamaną szczękę, co wskazuje na ślady walki.
Większość z ofiar przedawkowała leki nasenne.
W czasie procesu lidera Słonecznej Świątyni Michel`a Tabachnik`a, jeden z członków Luc Fontaine zeznał, że dwóch członków — policjant Jean-Pierre Lanchet i architekt Andre Friedli — zastrzelili innych, włącznie z trójką dzieci — w wieku 18 miesięcy, 2 i 4 lat. Następnie rozlali benzynę i spalili ciała. Na końcu strzelili do siebie i skoczyli w płomienie.
Pięciu kolejnych dorosłych i trzech nastolatków, próbowało również popełnić zbiorową śmierć w dniu zrównania wiosennego 20 marca 1997 roku, w St. Casimir w prowincji Quebec, w Kanadzie. Próba zawiodła z powodu niedopatrzenia. Dwójka nastolatków i jedna nastolatka przekonały rodziców, że chciały żyć. Pozwolono im odejść. Dorośli wykonali próbę spalenia się w domu — próba powiodła się. Cztery ciała były ułożone w krzyż. Nastolatków odnaleziono pod wpływem narkotyków, przerażonych, ale bezpiecznych w pobliskim budynku.

Członkowie tej grupy religijnej najwyraźniej przywiązywali specjalną wagę do dat zbiorowych śmierci, które odbywały się krótko po zrównaniach i przesileniach dnia z nocą. Policja Quebec`u ostrożnie monitorowała pozostałych członków sekty w czasie przesilenia letniego w 1996 roku. Do nieczego już jednak nie doszło. Również nic nie wydarzyło się podczas kolejnego zrównania i przesilenia zimowego. Z tego powodu zbiorowe śmierci po kolejnym zrównaniu, wiosną, zaskoczyły władze.
25 kwietnia 1997 roku policja zdecydowała, że nie oskarży trzech nastolatków, którzy przeżyli, o umyślne podpalenie. Mieli wtedy po 13, 14 i 16 lat. Pomimo, że uruchomili procedurę podpalenia znajdowali się jednak pod wpływem środków odurzających i dorosłych członków sekty.

Słoneczna Świątynia istnieje nadal; szacuje się, że posiada około 30 członków w Quebecu i ok. 140-500 w innych częściach świata. Całkiem możliwe, że następne zbiorowe śmierci w Quebec, Szwajcarii czy we Francji są nieuniknione, po kolejnych zrównaniach i przesileniach.

Grupa religijna z elementami rzymskiego katolicyzmu, chrześcijaństwa i New Age. Totalna liczba ofiar przez zabójstwa i zbiorowe śmierci w latach 1995-1997 — 74 osoby.