W ankiecie pytano nie tylko o ograniczenia w głoszeniu Słowa Bożego (religii, światopoglądu) w przestrzeni medialnej, ale i w wymiarze bardziej bezpośrednim — w przestrzeni społecznej. Jak wynika z ankiet, przypadki takich bezpośrednich ograniczeń, nakierowanych na poszczególne osoby są bardzo sporadyczne. Problemem natomiast jest wynajmowanie sal i pomieszczeń. Problem ten sygnalizowany był już zresztą wcześniej — przy okazji omawiania relacji z władzami samorządowymi. Pomieszczenia lokalowe potrzebne są wielu małym kościołom i związkom wyznaniowym do celów misyjnych i kultowych i ich brak może stanowić istotne utrudnienie ich działalności.

Z omawianą problemem wiąże się kolejna kwestia: sytuacja wyznawców w ich środowisku społecznym. Z różnymi problemami i szykanami z powodu swojej przynależności religijnej zetknęło się — tak przynajmniej wynika z ankiet — około połowy mniejszościowych kościołów i ankiet (2 bardzo często, 3- raczej często, 12 — czasami). Są to sytuacje bardzo różne i dotyczą wyznawców zarówno kościołów chrześcijańskich jak i niechrześcijańskich. Głównie polegają one na okazywaniu niechęci, podejrzliwości i wyśmiewaniu. Ujawniają się zarówno w miejscu zamieszkania, w szkole jak i w pracy.

Ponieważ w opracowaniu tym najbardziej interesuje nas aspekt instytucjonalny zagadnienia, warto zauważyć, że kościoły i związki wyznaniowe piszą o presji jaka ma czasami miejsce w szkołach i zakładach pracy odnośnie udziału w ceremoniach i praktykach religijnych większości, o utrudnianiu w szkołach i w zakładach pracy przestrzegania własnych świąt (na przykład sobót) i przypisanych przez religię zachowań, a także o niejawnej, ale stosowanej czasami „polityce kadrowej", w której przynależność religijna nie jest obojętna dla kariery zawodowej pracownika.

To sprawia, że członkowie ponad połowy ankietowanych kościołów i związków wyznaniowych, aby uniknąć problemów ukrywa przed otoczeniem swoją przynależność religijną ^{[ 1 ]}.