Darowizny na działalność
charytatywno-opiekuńczą dokonane po dniu 1 stycznia 1995r. podlegają
odliczeniu od dochodu tylko w wysokości 10% dochodu darczyńcy. Przy
darowiznach na kościelną działalność charytatywno- opiekuńczą miarodajny
jest wyłącznie tekst ustawy podatkowej — wyjaśnił Naczelny Sąd
Administracyjny w wyroku z dnia 11 września 2003 r.
Oto fragment uzasadnienia tego wyroku:
Od dnia 1 stycznia 1995r., zgodnie z ustawą z dnia 2 grudnia 1994r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania oraz niektórych
innych ustaw (Dz. U. z 1995r. Nr 5, poz. 25 ze zm.) wprowadzono w ustawie
podatkowej istotną zmianę w zakresie odliczeń darowizn na działalność
charytatywno-opiekuńczą. Od dnia 1 stycznia 1995r. z treści art. 26 ust. 1
pkt 9 lit. b ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych usunięto odesłanie do ustaw szczególnych.
Oznacza to, że darowizny na działalność charytatywno-opiekuńcza dokonane po
dniu 1 stycznia 1995r. — zgodnie z regułą interpretacyjną „lex posterior
derogat priori" — podlegają odliczeniu od dochodu tylko w wysokości 10 %
dochodu darczyńcy.
Zdaniem składu sądzącego nie istnieje kolizja i niespójność pomiędzy
ustawa podatkowa a ustawami regulującymi stosunek państwa do kościołów i związków wyznaniowych. Zgodnie bowiem z Ordynacją podatkową obowiązki
podatkowe ustalają ustawy podatkowe. Ustawami podatkowymi są ustawy regulujace
prawa i obowiązki organów podatkowych oraz podatników, płatników i inkasentów, a także ich następstw prawnych oraz osób trzecich. Natomiast przepisami prawa
podatkowego są ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności
budżetowych, a także wydane na ich podstawie akty wykonawcze (art. 3 pkt. 1-2
Ordynacji podatkowej ). Również zakres podmiotowy obowiązku podatkowego,
przedmiot opodatkowania, moment powstania obowiązku podatkowego oraz stawki
podatkowe określają ustawy podatkowe (art. 4 § 2 Ordynacji podatkowej). Taką
ustawą jest właśnie ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych i rzeczą
ustawodawcy podatkowego jest nie tylko ustanowienie ale zmiana czy zniesienie
przywileju podatkowego szczególnie wtedy, gdy wprowadza się do polskiego
systemu prawnego nowy powszechny podatek dochodowy, a powszechność i równość
płacenia podatków czyni się zasadami konstytucyjnymi. Dlatego przy
darowiznach na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą miarodajny
jest wyłącznie tekst ustawy podatkowej.
W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego reprezentatywne jest
stanowisko, iż od 1995 r. limitowane są darowizny na cele kultu religijnego i działalności charytatywno-opiekuńczej łącznie do wysokości 10 % dochodu
(por. np. wyroki NSA: z dnia 24.09.1998 r., sygn.akt I SA/Po 202/98; z dnia
3.08.2000 r., sygn. akt I SA/Po 1186/99, Prawo Gospodarcze 2001 r., nr 6, s.34; z dnia 10.08.2000 r., sygn. akt 1186/99, Glosa 2001, N; 9, s. 29; z dnia
5.06.2001 r., sygn.akt I SA/Po 542/2000; z dnia 5.09.2003 r., sygn. akt I SA/Po
4374/01). Także w doktrynie prawa podatkowego aprobuje się stanowisko co do
limitu darowizn na cele kultu religijnego i działalność charytatywno-opiekuńczą
(por. np. A.Gomułowicz, w: A.Gomułowicz, J.Małecki, Ustawa o podatku
dochodowym od osób fizycznych, Komentarz, Dom Wydawniczy ABC, Warszawa 2003,
s.484-489; W.Nykiel, Podatek dochodowy od osób fizycznych — ustawa, Komentarz,
Biblioteka podatkowa, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2003,
s. II/A-284-36-37). I SA/Po 4748/01
[adp, Podatki serwisu Hoga.pl] |