Darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą dokonane po dniu 1 stycznia 1995r. podlegają odliczeniu od dochodu tylko w wysokości 10% dochodu darczyńcy. Przy darowiznach na kościelną działalność charytatywno- opiekuńczą miarodajny jest wyłącznie tekst ustawy podatkowej — wyjaśnił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 września 2003 r.

Oto fragment uzasadnienia tego wyroku:

Od dnia 1 stycznia 1995r., zgodnie z ustawą z dnia 2 grudnia 1994r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 1995r. Nr 5, poz. 25 ze zm.) wprowadzono w ustawie podatkowej istotną zmianę w zakresie odliczeń darowizn na działalność charytatywno-opiekuńczą. Od dnia 1 stycznia 1995r. z treści art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. b ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych usunięto odesłanie do ustaw szczególnych.

Oznacza to, że darowizny na działalność charytatywno-opiekuńcza dokonane po dniu 1 stycznia 1995r. — zgodnie z regułą interpretacyjną „lex posterior derogat priori" — podlegają odliczeniu od dochodu tylko w wysokości 10 % dochodu darczyńcy.

Zdaniem składu sądzącego nie istnieje kolizja i niespójność pomiędzy ustawa podatkowa a ustawami regulującymi stosunek państwa do kościołów i związków wyznaniowych. Zgodnie bowiem z Ordynacją podatkową obowiązki podatkowe ustalają ustawy podatkowe. Ustawami podatkowymi są ustawy regulujace prawa i obowiązki organów podatkowych oraz podatników, płatników i inkasentów, a także ich następstw prawnych oraz osób trzecich. Natomiast przepisami prawa podatkowego są ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych, a także wydane na ich podstawie akty wykonawcze (art. 3 pkt. 1-2 Ordynacji podatkowej ). Również zakres podmiotowy obowiązku podatkowego, przedmiot opodatkowania, moment powstania obowiązku podatkowego oraz stawki podatkowe określają ustawy podatkowe (art. 4 § 2 Ordynacji podatkowej). Taką ustawą jest właśnie ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych i rzeczą ustawodawcy podatkowego jest nie tylko ustanowienie ale zmiana czy zniesienie przywileju podatkowego szczególnie wtedy, gdy wprowadza się do polskiego systemu prawnego nowy powszechny podatek dochodowy, a powszechność i równość płacenia podatków czyni się zasadami konstytucyjnymi. Dlatego przy darowiznach na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą miarodajny jest wyłącznie tekst ustawy podatkowej.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego reprezentatywne jest stanowisko, iż od 1995 r. limitowane są darowizny na cele kultu religijnego i działalności charytatywno-opiekuńczej łącznie do wysokości 10 % dochodu (por. np. wyroki NSA: z dnia 24.09.1998 r., sygn.akt I SA/Po 202/98; z dnia 3.08.2000 r., sygn. akt I SA/Po 1186/99, Prawo Gospodarcze 2001 r., nr 6, s.34; z dnia 10.08.2000 r., sygn. akt 1186/99, Glosa 2001, N; 9, s. 29; z dnia 5.06.2001 r., sygn.akt I SA/Po 542/2000; z dnia 5.09.2003 r., sygn. akt I SA/Po 4374/01). Także w doktrynie prawa podatkowego aprobuje się stanowisko co do limitu darowizn na cele kultu religijnego i działalność charytatywno-opiekuńczą (por. np. A.Gomułowicz, w: A.Gomułowicz, J.Małecki, Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, Komentarz, Dom Wydawniczy ABC, Warszawa 2003, s.484-489; W.Nykiel, Podatek dochodowy od osób fizycznych — ustawa, Komentarz, Biblioteka podatkowa, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2003, s. II/A-284-36-37). I SA/Po 4748/01

[adp, Podatki serwisu Hoga.pl]

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Darowizny dla Kościoła - wyrok NSA 22I1999 Darowizny na stowarzyszenie katolickie, NSA, 2003

Dodaj komentarz do strony..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word