|
Chcesz wiedzieć więcej? Zamów dobrą książkę. Propozycje Racjonalisty: | | |
| |
Złota myśl Racjonalisty: "Jeszcze Polska, jeszcze raz Polska. Co zrobimy z odzyskaną wolnością? Chwilowo przykościelni spierają się, czy nadal prosić Boga, żeby zwrócił ojczyznę wolną, czy żeby ją już teraz wolną zachował. Pan Bóg czeka na dalsze instrukcje. Zatroskani chcą, żebyśmy byli podobni do największej demokracji świata, czyli do Indii, Kaliszan nie widać, ci, którzy wczoraj handlowali dolarami pod kinem, budują.. | |
| |
|
|
|
|
Kościół i Katolicyzm » Historia Kościoła » Krucjaty i gnębienie
Prześladowania w Voralbergu Autor tekstu: Artur Marek Wójtowicz
Chciałbym, aby ten artykuł był uzupełnieniem do napisanego przeze mnie kilka dni temu
przemyślenia — "Czarownice z Liechtensteinu" (str. 2829). Dzisiejszy
Voralberg jest najmniejszą prowincją Austrii, graniczącą ze Szwajcarią,
Bawarią i Księstwem Liechtenstein. Od dawien dawna możni mieszkający na tym
terenie mieli znaczny wpływ na to co działo się w sąsiednim hrabstwie Vaduz.
Dlatego też uważam za stosowne przytoczenie pewnych faktów z czasów
Inkwizycji... W
XVI i XVII wieku na tym terenie znajdowały się włości o dźwięcznej nazwie
Arlberg podlegające władzy Habsburgów. Również na tym terenie we
wspomnianych latach działały 3 instytucje sądownicze, które zajmowały się
sprawami związanymi z Inkwizycją. Tutaj leżało Hrabstwo Hohenems z dworem w Lustenau. Przypominam, że właśnie u tego hrabiego zaciągał pożyczki hrabia z Vaduz.
Pierwszy
proces o którym istnieją jakiekolwiek wzmianki — zdaniem Manfreda
Tschaiknera — odbył się w 1528 r. w Bludenz. Inni historycy podają natomiast
ciekawszą informację. Otóż w 1498 r. przed sądem kościelnym stanęła
mieszkanka Bregencji oskarżona o uprawianie magii. Nie byłoby w tym nic
sensacyjnego gdyby wspomniana kobieta nie była matką cesarskiego historyka
Jakoba Mennela.
W
XVI wieku przed sądami w Voralbergu stawały jedynie pojedyncze osoby. Ustawy z Innsbrucka z 1551 r. wprowadziły inkwizycję na tamtejszym terenie, dzięki
czemu jeszcze w 1570 r. w Bludenz sądzono kobietę z Montafon, zaś w pięć lat później w Feldkirchu osądzono i skazano na śmierć cztery kobiety z Altenstadt.
"Cichaczem" również sąd z Bludenz wydał wyrok na trzy kobiety skazując
je na tzw. "próbę wody".
Liczne
wydarzenia dawały świadectwo na to, że ustawy z Innsbrucka były popularne. W 1585 r. spalono na stosie mieszkankę Dornbirn, zaś w latach 1586 i 1588
skazano na śmierć cztery zakonnice.
Lud
nie był zbytnio zadowolony z działalności możnych, tak więc zaczęły
pojawiać się wystąpienia. W 1597 r. rozpoczęły się protesty w Feldkirchu, a następnie w Dornbirn. W tym też roku w Bludenz odbył się najgłośniejszy
proces, którego ofiarami padło pięć kobiet, zaś jesienią tego roku skazano
jednego mężczyznę na śmierć za uprawianie magii. W 1604 do wspomnianych
ofiar dołączyły jeszcze dwie kobiety.
Najwięcej
procesów odbywało się w Voralbergu w 1609 r. Wówczas to w Bregenz od
kwietnie do lipca skazano na śmierć 16 osób. Na czele Świętej Inkwizycji
stał wówczas Melch Schnell z Ammenegg zasiadający w sądzie w Dornbirn.
Przybył on tam z rekomendacją władz Innsbrucka. Natomiast już w 1626 r. w całej
Austrii odbył się tylko jeden proces i oskarżona Katharina Zwiselerin z Scheffau nie był Austriaczką, a została skazana na śmierć za mord dziecka.
Była bowiem położną. Z czasem "moda" na czarownice jakby przygasła, gdyż
podczas trwania całej wojny trzydziestoletniej, w Austrii odbyły się tylko dwa
procesy. Zaś na przełomie roku 1656/57 odbył się ostatni proces czarownic w Voralbergu.
W
samym tylko hrabstwie Hohenems w latach 1649 i 1653 skazano na śmierć 24
osoby. Tutaj zaś ostatni proces odbył się w 1677 roku. Ostatnią ofiarą
inkwizycji w Voralbergu był Gerold Hartman, kapłan z Schaan (dzisiejszy
Liechtenstein), który uprawiał czary. Proces jego odbył się w Frastanz. Przez
trzy lata pobytu w więzieniu, zdaniem Wielkiego Inkwizytora, nawrócił się i mógł
powrócić do pełnienia posługi kapłańskiej. Jednakże papież nie zezwolił
mu na powrót do Księstwa.
Zadziwiającym
może być fakt, że duży wpływ na inkwizycję działającą w Liechtensteinie miał hrabia z Hohenems, zaś na inkwizycję na jego terenie — rządzący w Innsbrucku. W ten sposób tworzy się tajemniczy łańcuch osób którym zależało
na wytworzeniu atmosfery dogodnej do „polowania na czarownice".
Dzięki tej atmosferze w latach 1528-1657 skazano na śmierć przynajmniej 166 osób.
« Krucjaty i gnębienie (Publikacja: 25-10-2003 )
Artur Marek Wójtowicz Teolog, publicysta, pisarz. Ukończył Uniwersytet Stefana Kardynała Wyszyńskiego w Warszawie (dawne ATK) oraz Studia Pastoralne w St. Gallen. Autor wstępu do Biblii protestanckiej ręcznie przepisanej przez 650 osob z Horgen ZH w 2003 r. Mieszka w Szwajcarii. "Wszyscy mawiają, że po filozofii traci sie rozum, zas po teologii wiarę. Więc co pozostaje? Spryt? Spotkać teologię w życiu to niewielki problem. Ale spotkać wierzącego teologa, to już sztuka, a prawdziwie wierzącego to... cud" - napisał. Strona www autora
Liczba tekstów na portalu: 19 Pokaż inne teksty autora Najnowszy tekst autora: Mormoński okultyzm | Wszelkie prawa zastrzeżone. Prawa autorskie tego tekstu należą do autora i/lub serwisu Racjonalista.pl.
Żadna część tego tekstu nie może być przedrukowywana, reprodukowana ani wykorzystywana w jakiejkolwiek formie,
bez zgody właściciela praw autorskich. Wszelkie naruszenia praw autorskich podlegają sankcjom przewidzianym w
kodeksie karnym i ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.str. 2835 |
|