28 sierpnia Partia Republikańska uczyniła swoim kandydatem na prezydenta USA byłego biskupa mormońskiego, Mitta Romneya. Konserwatywny mormon (LDS), który w listopadzie b.r. będzie usiłował odsunąć od władzy Demokratów, w okresie hipisowskim zwędrował Francję z Księgą Mormona, próbując przekonać Francuzów, że Amerykę odkrył nie Kolumb, lecz mormoni, a Jezus Chrystus mieszkał w Salt Lake City. Francja okazała się dla Romneya prawdziwym Dzikim Zachodem, odpornym na posiew mormonizmu, a misjonarz zrozumiał, że większym zainteresowaniem cieszy się tutaj LSD niż LDS. Po latach wyznawał, że był to jedyny okres w jego życiu, w którym „większość z tego, co usiłowałem dokonać, było odrzucane".

W styczniu b.r., jeszcze przed jego wyborem na kandydata, przewinęła się przez amerykańskie media „afera" jego współudziału w rytuale pośmiertnego chrztu mormońskiego jego teścia, Edwarda R. Daviesa, wynalazcy i burmistrza Bloomfield Hills, który do swej śmierci był zdeklarowanym wolnomyślicielem, określającym w dosadnych słowach zorganizowane religie jako „absurdy" i „nonsensy" (hogwash dosł. znaczy świniomycie i oznacza czynność absurdalną), zaś ludzi religijnych - „miękkimi w kolanach".

Naturalnie, z racjonalistyczno-humanistycznego punktu widzenia chrzest pośmiertny to czynność absurdalna i gwałcąca pamięć o zmarłym ateiście. Tyle że jeszcze bardziej absurdalne wydaje mi się kręcenie z tego bicza, w świetle społecznego przyzwolenia na chrzczenie niemowląt, choć moralnie jest to znacznie gorsze niż chrzest nieboszczyka. Mamy oto na szali dwie formy bezwolnego wciągnięcia do kościoła, dwie formy molestowania religijnego. Z punktu widzenia ateisty, znacznie gorzej, jeśli molestowania religijnego doświadczamy jako dzieci niż pośmiertnie. Kiedy katolicy oburzają się, że im mormoni chrzczą zmarłych papieży, przechodzą do porządku dziennego nad faktem, że katolicyzm na masową skalę dokonuje chrztu bez pytania o zgodę.

Bardziej komiczny niż szkodliwy, chrzest nieboszczyków, obok wielożeństwa jest głównym wyróżnikiem Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych Dni Ostatnich (już sama nazwa tego kościoła ma humorystyczny potencjał). Jak pisał S. Reinach: "Ich kult przyjmuje tylko chrzest dorosłych przez zanurzenie całkowite; za przykładem kilku sekt chrześcijańskich pierwotnych, chrzczą na rzecz umarłych; Franklin i Linkoln zostali wyratowani w ten sposób z ogni piekielnych".

Choć więc chrzty nieboszczyków niosą „znikomą szkodliwość humanistyczną", przedstawiają pewną wartość: zachęcają do rozwinięcia scenariusza tej „czarnej komedii religijnej". Okazję tę wykorzystał Bill Maher — od śmierci G. Carlina czołowy komik ateistyczny, twórca głośnego Religulous — i zaaranżował w jednym ze swoich cotygodniowych programów w HBO (Real Time with Bill Maher) ceremonię odchrzczenia Daviesa.

Umiłowani, zebraliśmy się tutaj dziś w obecności matematyki, grawitacji, ewolucji i elektryczności, by uczcić pamięć brata Edwarda i aby wysłać moce 666 Oddziału SEALsów, aby wyratowały go z Planety Klolobb, aby mógł spędzić wieczność z tymi wolnomyślicielami, których wybierał za życia na Ziemi. Niniejszym więc, na mocy władzy udzielonej mi przez Blair Witch, schlemiel schlimazel, e plurbis mumbo jumbo, expecto patronum, sussussudio, yo momma... Wyzywam mormońskie duchy do zostawienia w spokoju twych zwłok: wypierdalać. Bracie Edwardzie, który musiałeś znosić na tym świecie Mitta Romneya - wycierpiałeś już dość!

W Polsce przydałoby się więcej mormonów, aby masowo chrzcić zmarłych katolików. Oczyma wyobraźni widzę synody radzące nad problemem „bezprawnego połowu dusz" przez „kłusowników od pośmiertnych chrztów". Gdyby katolicy doświadczali chrztów bez pytania o zgodę, może zaczęliby rozumieć, co jest nie tak z chrztem niemowląt w świetle uniwersalnych praw człowieka.