To po prostu dobry artykuł. Rzecz i dla mnie oczywista: religie to złudzenia poszukującej sensu, coraz bardziej zagubionej ludzkości. Sens jest w tworzeniu nie zaś w marach kościelnych ław i arkuszach dogmatów.

Jeżeli nie mogę stwierdzić co jest prawdą, dlaczego próby szukania umotywowania dla mojego tu i teraz autor nazywa kłamstwem. Z drugiej strony jeżeli przyjrzeć się sprawie z pozycji "samolubnych genów" to w całej sprawie może nie być żadnego kłamstwa - to tylko ewolucja

szukanie samo w sobie nie jest klamstwem, nigdzie tak nie napisalem

Proszę mi wybaczyć, ale stwierdzenie cyt. ...Tak więc dążąc do prawdy jednostka taka gubi się w kłamstwie i poddaje się, zaczyna wierzyć w kłamstwo lub po prostu tworzy swój własny porządek odpowiadający prywatnym potrzebom tworząc tym samym błędne koło... odbieram właśnie jako wskazanie, że każda próba poszukiwania z góry niejako skazana jest na bycie kłamstwem chociażby z tego powodu, że odniesieniem dla naszych poszukiwań jest zawsze wcześniejsze kłamstwo.

Szukanie a tworzenie - to dwa inne slowa.

Zdaje się, że zbytnio się zasugerowałem tym co przeczytałem, a nie sensem tego co napisałem. Faktycznie powiązanie znaczeniowe zwrotów szukanie i kłamstwo nie znajduje odzwierciedlenia w Pańskim tekście. Po prostu co innego miałem na myśli, a co innego napisałem. Proszę o wybaczenie i przepraszam

Jestem pod wrażeniem. Po przeczytaniu tego tekstu do końca stwierdziłem, że mam bardzo podobne poglądy jak autor, którego słowa pozwoliły mi uzmysłowić sobie to, co kotłowało się gdzieś w mojej przedświadomości.

źYqsek!&p.pź (Y=o), (ź=l), (!=@)
falszywymail@gmail.com (na ten proszę nie pisać ;))