Zgadzam sie z Robertem Szemranyi.  Wielkie historyczne szczescie Polski: nie powstal w Warszawie Budapeszt.  Po dzisiejszej demonstracji (stotysiecy osob!) w Budapeszcie jest nadzieja: bedzie znowu na Wegrzech demokracja.

"te małe skrajne grupki mają coraz większy wpływ, bowiem
współpracują ze znaczącą opozycyjną partią parlamentarną. (Chodzi
o partię Fidesz Viktora Orbana)."

...która dzisiaj, będąc u władzy, sukcesywnie ogranicza demokrację na Węgrzech...

Warto również pamiętać o Kaczyńskiego wizji Budapesztu w Warszawie (choć kontekst chyba nie ten).

Bardzo dobrze może się coś w tej zlewaczonej Europie zmieni i ludziom da to do myślenia.

Duzo w tym artykule prawdy. Mieszkam w Budapeszcie i widze, jak przy kazdej okazji - swieto narodowe, religijne czy rocznica wydarzen sprorokowanych przez samym prawicowcow dwa lata temu - nad miastem powiewaja flagi w poziome bialo czerwone pasy. Sentyment do przeszlosci jest tu widocznie silniejszy niz w Polsce. Czlonkowie Magyar Garda, ktorych od czasu do czasu spotykam w metrze, maja wyszyte na ramionach mapy Wielkich Wegier z nieodczytywalnymi dla nich samych znakami runicznymi. Na wielu samochodach wegierskie H nadrukowane jest na nalepce w ksztalcie Nagy Magyarorszag (Wielkie Wegry)! Ludzie wciaz nienawidza Francuzow za Trianon i niektorzy nie wznosza toastu piwem, w gescie protestu przeciwko Austiackim generalom celebrujacych stlumienie na Wegrzech Wiosny Ludow. Teraz wyobrazcie sobie Polske od morza do morze jako polityczny plan LPR i bedziecie mieli obraz tego jakie absurdalne postulaty wyglaszane sa przez popularnych politykow. I choc faktem jest, ze wielu Wegrow mieszka w przygranicznych strefach sasiadujacych krajow, tak rowniez prawda jest, ze z sentymentem wspominana wielkosc Wegier trwala przez niewiele wiecej niz pol wieku. Smutne to w pieknym Budapeszcie.

Niestety, bardzo prawdziwy artykuł. Prawdziwy, bo faktem jest zarówno to, że czasy kryzysu sprzyjają desperatom szukającym winnych i wykorzystującym koniunkturę populistom, jak i faktem jest, że narodziny czy też odradzanie się faszyzmu bodaj w każdym kraju traktowane było (jest) jako wybryki, ekscesy mniejszości i przez to marginalizowane, lekceważone. Szkoda, że nie wszyscy potrafią wyciągnąć wnioski z historii.
pozdrawiam autora.