"Z niejakim osłupieniem czytam lub słyszę wyznania wiary w rozum i rozsądek obywateli III Rzeczypospolitej. Mogę od biedy pojąć, że akurat politycy nam je objawiają. Taki polityk rozumuje następująco: gdy będę sławił pod niebiosa mądrość wyborców, to oni chętnie uwierzą i złożą w urnie kwit z moim nazwiskiem, o co właśnie chodzi. Polityków więc rozumiem - kto nie z nami, ten przeciw Dobru i Prawdzie, za masonerią i bezrobociem. Zdumiewają mnie natomiast brednie o zbiorowej mądrości społeczeństwa, gdy ze śmiertelną powagą wygłaszają je socjologowie czy politolodzy z górnych półek, tudzież inne osobistości o znanych nazwiskach i uznanym autorytecie, choć o to drugie coraz trudniej."