5. Wnioski

Uczynienie alfabetyzacji jednym z priorytetów władz państwowych ChRL było spowodowane chęcią zbudowania Nowych Chin, czyli odnowy skostniałego, postfeudalnego społeczeństwa, w którym wiedza była przywilejem nielicznych, co skutkowało zacofaniem kraju. Szerzenie oświaty stało się także jednym z haseł oficjalnej propagandy, dzięki której nowa komunistyczna władza chciała zyskać i utrzymać legitymizację swoich rządów. Piśmienne społeczeństwo i powszechne nauczanie początkowe były również warunkiem przyśpieszenia wszechstronnego, w tym gospodarczego, rozwoju państwa, który stał się głównym celem władz komunistycznych, szczególnie po 1978 roku.

W samych działaniach alfabetyzacyjnych widoczna jest pewna ciągłość: założyciele ChRL korzystali z dorobku oświatowców z czasów Republiki Chińskiej (1912-1949), natomiast nowe elity, które doszły do władzy po upadku Rewolucji Kulturalnej (1966-1976), wprowadziły na nowo zasady, na których alfabetyzacja opierała się w pierwszych 17 latach istnienia ChRL. Znamienne jest to, iż pomimo zmian u steru rządów, niezmiennym pozostało zdecydowane poparcie dla walki z analfabetyzmem i popularyzacji oświaty początkowej.

Sukces kampanii alfabetyzacyjnej nie jest całkowity, o czym świadczy chociażby istnienie swoistej przepaści edukacyjnej między rozwiniętymi prowincjami wschodnimi a upośledzonym zachodem, analfabetyzm w dalszym ciągu będący udziałem 10% społeczeństwa chińskiego oraz nieobjęcie nauczaniem obowiązkowym wszystkich dzieci. Mimo to nie powinniśmy wątpić, iż problemy te zostaną ostatecznie przezwyciężone, jako że rządzący doskonale zdają sobie sprawę, iż system kształcenia jest jednym z wyznaczników pozycji państwa w świecie ^{[ 94 ]}, a także przekłada się bezpośrednio na stan gospodarki, której szybki rozwój nie jest możliwy bez wykwalifikowanej siły roboczej.

Determinację Chińczyków w walce z analfabetyzmem doskonale pokazało niewiele ponad pół wieku istnienia Chińskiej Republiki Ludowej. W tym relatywnie niedługim okresie udało się bowiem objąć nauczaniem elementarnym 90% społeczeństwa, bądź to w formie szkolnictwa powszechnego, bądź też w ramach edukacji dorosłych. Wynik ten należy uznać za bezapelacyjny sukces chińskiego rządu, zważywszy na fakt, że jeszcze 50 lat temu czytać i pisać w tym jednym z najtrudniejszych języków świata umiało zaledwie 20% mieszkańców Państwa Środka. Nie zapominajmy również, że Chińczycy stanowią piątą część mieszkańców globu. Pomyślne przeprowadzenie procesu alfabetyzacji w Chinach należy więc uznać za sukces całej ludzkości.

Zobacz także te strony: Chiny Rozwój nauki a religie azjatyckie Chińskie źródła libertarianizmu

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Ateista na religii Chiny

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (2)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word