Dziedziny :
· [1]
· [1]
· [1]
· [2]
· [7]
· [6]
· [1]
· [1]
· [4]
· [6]
· [6]
· [2]
· [3]
· [1]
· [1]
· [2]
· [15]
· [3]
· [5]
· [1]
· [3]
· [10]
Władysław Jagiełło 1350-1434 Dziedzina: Historia Antykwariat (stan: 0 sztuk)Autor: Stefan M. Kuczyński Seria: Bitwy, kampanie, dowódcy Miejsce i rok wydania: 1971 Wydawca: MON Liczba stron: 180 Wymiary: 10x15,5 cm Okładka: Twarda Ilustracje: Tak Cena: 19,00 zł (bez rabatów)
[ Pozycja niedostępna ] Opis Stefan Maria Kuczyński (1904-1985), polski historyk, mediewista, badacz epoki Władysława Jagiełły, autor powieści historycznych.
Studiował na Uniwersytecie Warszawskim filologię polską, prawo i historię, w 1932 uzyskał doktorat (Rządy litewskie na Siewierszczyźnie w II połowie XIV wieku, niepublikowane) pod kierunkiem Oskara Haleckiego. Pracował jako nauczyciel gimnazjów warszawskich, po habilitacji (Ziemie Czernihowsko-Siewierskie pod rządami Litwy) w 1937 wykładał na Uniwersytecie Warszawskim jako docent w Katedrze Historii Europy Średniowiecznej. W okresie okupacji brał udział w tajnym nauczaniu. Po wojnie był kolejno docentem na Uniwersytecie Jagiellońskim (1945), profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Wrocławskiego (1946 - Kierownik Katedry Słowiańszczyzny Wschodniej), profesorem Uniwersytetu Łódzkiego (1954–1969; w latach 1957-1968 kierownik Katedry Średniowiecznej Europy Wschodniej), profesorem Uniwersytetu Śląskiego (1969–1982). W latach 1946–1948 Kuczyński był redaktorem naczelnym miesięcznika Śląsk, wydawanego w Jeleniej Górze. Obok pracy naukowej zajmował się działalnością wydawniczą. wydawał jedno z pierwszych po wojnie czasopism naukowych miesięcznik "Nauka i Sztuka" oraz pismo "Śląsk".
Poddał krytycznej analizie niepochlebne opinie Jana Długosza odnoszące się do króla Władysława Jagiełły. Wykazał, wbrew opiniom niektórych historyków, że to król Władysław dowodził wojskami polsko-litewskimi w bitwie pod Grunwaldem. Był konsultantem naukowym filmu Krzyżacy.
Kuczyński był członkiem: Komisji Historycznej PAU, Komisji Słowianoznawczej PAN, PTH, Łódzkiego Towarzystwa Naukowego, Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego oraz ZLP.Fragment lub streszczenie Z Zakończenia:
Z imieniem Władysława Jagiełły łączone są zazwyczaj trzy wielkie wydarzenia dziejowe: unia polsko-litewska, chrzest Litwy i zwycięstwo pod Grunwaldem, a każde z nich samo wystarczyłoby dla zapewnienia królowi wdzięcznej i nieśmiertelnej pamięci w umysłach potomnych. Jednakże wydarzenia te nie wyczerpują listy doniosłych faktów i spraw, wypełniających lata panowania Jagiełły i kojarzących się z jego czynnościami, z jego myślą czy z jego inicjatywą. Z tych, rzadziej na ogół wymienianych, naidonioślejszym było odwrócenie
kierunku dawnej polityki polskiej od dążenia na wschód i skierowanie ekspansji państwa na północ, zachód i południe, czemu w końcowych latach rządów Jagiełłowych zaczną się przeciwstawiać możnowładcy ze Zbigniewem Oleśnickim na czele. Nie najmniejszym również było przywrócenie polskiego zwierzchnictwa lennego nad księstwami mazowieckimi. W życiu wewnętrznym społeczeństwa polskiego niezatarte ślady pozostawiły przywileje królewskie: piotrkowski 1388 r., czerwiński 1422 r., jedlneński 1430 r. oraz krakowski 1433 r. Najistotniejszą zdobyczą odbiorców tych przywilejów było zobowiązanie królewskie, iż monarcha nie będzie konfiskował ani zajmował dóbr rycerskich bez wyroku sądowego, że sądy będą wyrokowały na podstawie prawa pisanego oraz że nie wolno będzie łączyć władzy sądowej i administracyjnej w jednej osobie, tzn. że nikt nie będzie mógł sprawować jednocześnie urzędu sędziego ziemskiego i starosty. Nade wszystko zaś, że władza nie będzie mogła więzić ani karać szlachcica bez wyroku sądowego (neminem captivabimus nisi jure dictum). W życiu społeczeństwa litewskiego wielką rolę odegrały przywileje 1387 i 1413 r. tworzące ze stanu bojarskiego, niemal niewolniczego, stan wolnych poddanychPodziel się swoją opinią o tej książce..