Inną księgolatria, znacznie bliższą nam kulturowo, jest stosunek Żydów do tory. Wszystkie te korony na torę, rodały, szafy ołtarzowe, wskazówki, którymi wodzono po tekscie księgi, aby nie splamić jej brudem palców - to bardzo wymowne przykłady ubóstwiania księgi.
Zdanie zacytowane przez autora, a pochodzące z Talmudu( "śmierć jednego człowieka jest śmiercią całego świata") jest stosownie zmodyfikowane aby sprostać wymogom politycznej poprawności. W orygionale owo przesłanie odnosi się nie do człowieka uniwersalnego tylko do człowieka - Żyda. Autor artykułu, religioznawca winien pamietać o tym, iż bogowie rzadko kiedy bywają altruistyczni i pełni troski o nieswoją trzódkę.

Jan Paweł II - cokolwiek o Nim sądzić - nie dokonał żadnej zbrodni przeciwko ludzkości z powodów o których Pan pisze. Za te Jego postawy(odczłowieczenie, dezaprobata - bo przecież nie nienawiść - dla osób niewierzących) można Go krytykować, nawet ostro, ale nie przekraczajmy cienkiej czerwonej linii absurdu i fanatyzmu zwąc takie postępowanie "zbrodnią przeciwko ludzkości". Proszę pamietać, iż zbrodnia przeciwko ludzkości jest instytucją prawa międzynarodowego, posiada swą definicję i rodzi określone skutki w prawie międzynarodowym, jeżeli jest popełniona. Nomen omen język, ktorym Pan szafuje tak ciężkie i absurdalne oskarżenia, jest przykładowo "kalwinowski" w swej konstrukcji i treści i stanowi wyśmienitą egzemplifikację poglądów autora artykułu. Czy Jan Paweł II będzie Pana Servetem? Dodam jeszcze tylko kończąc ów watek, iż zestawienie Jana Pawła II pomiędzy Kalwinem, który spalił Serveta a Chomeinim, wydającym fatwę mogącą zaskutkować śmiercią Rushdiego, jest pewnym nadużyciem. Jan Paweł II nigdy nikogo nie chciał spalić na stosie. Nie nawoływał też do zabijania tych co wyśmiewają katolickiego boga.  Nie przesądza to bynajmniej o tym, iż niniejszy esej jest tekstem wartościowym.

Religia jest przede wszystkim formą organizacji porządku społecznego i jako taka znajduje się w obszarze polityki. Ograniczanie religii do kwestii wiary jest podstawowym błędem w literaturze krytycznej. Obiektywnie rzecz biorąc, nie ma bowiem znaczenia, czy fundamentalizm religijny jest efektem zaburzenia psychicznego / emocjonalnego, czy cyniczną kalkulacją przywódcy - ideologa. Istotne jest, jak dalece potrafi on zmanipulować pewną grupę ludzi aby osiągnąć zamierzony cel.

Bardzo ciekawy esej. Jeśli chodzi o księgolatrię, to świetnym przykładem są pobożni sikhowie, którzy przed Czerwoną Księgą spisaną przez guru Nanaka ustawiają kwiaty i jedzonko dla niej, kołyszą ją w kołyskach, budzą nad ranem łagodnymi, pobożnymi kirtanami... Bardzo cenna jest uwaga o zbrodni przeciwko ludzkości dokonanej przez Jana Pawła II a polegającej na odczłowieczeniu i publicznym sianiu nienawiści wobec osób niewierzących w boga.