Jest mi dzisiaj wyjątkowo smutno. Przyszłam wcześniej do pracy i szukając posieszenia weszłam na tą stronę. Poruszył i bardzo pocieszył mnie list z tytułowej strony. Ja jestem wieżącą osobą "od urodzenia", tak mnie wychowano. Osobiście strarm się całe (38 letnie) życie pogłębiać i umacniać wiarę. Mam jak wielu z nas dużo problemów i zaczęło mnie to ptrzerastać. Czasami zadaję sobie pytanie dlaczego właśnie ja mam kolejny problem. Wierzę, że to specjalny dar i w jakiś sposób Chrystus dzieli się ze mną swoim cierpieniem. Może to banalne ale kocham wszystkich i mam nadzieję, że wszyscy kiedyś wreszcie zmądrzejemy i zaczniemy tak żyć by nie czynić drugiemu co dla nas nie miłe. Rodzinnych, przepojonych miłością Świąt!!!!!!

...list faktycznie, może wzruszyć...znamienne jest jednak to iż Pani spotakała, ktoś Panią przekonał itp itd. zdanie moje jest takie: religia pomaga kształtować kręgosłup człowieka...ale z wiekiem przychodzi refleksja nad samym sobą...wynik tej refleksji niestety jest bardzo prosty...mega lipa wciskana od dzieciństwa, chyba że 2+2 nie równa się 4...postrzeganie całości zagadnienia w istocie takiej jaką Pani przedstawia, jest...delikatnie to nazwę jednotorowe...a lepiej zabrzmi jak nazwę to delikatnie po imieniu...jak koń po krupówkachc się przemieszcza w klapkach na oczach to zawsze dojedzie do celu...bez obrazy. jeśli kots ma ochotę na konstruktywną dyskusję to zapraszam:-)
pozdrawiam
wojtek
ps. podaj wynik 3+3= 5703