Leci w pana kierunku kula bilardowa, za nią toczą się dwie w przeciwne strony. Każda z nich mogła poruszyć tą pierwszą, mogły też odbić się o nią obie lub też żadna (bo np. ktoś tą pierwszą ruszył ręką, a tamte zderzyły się ze sobą). Proszę teraz wywnioskować ze skutku, jaka była przyczyna - ilość możliwych rozwiązań jest tu dowolna.
A to tylko prościutki przykład, w stosunku do przyczyn świata.
Czy każdy skutek ma przyczynę? Proszę mi podać przyczynę rozpadu izotopu C14 w tej a nie innej chwili. A to tylko prosty przykład w stosunku do świata, który być może też (jako całość) nie wymaga przyczyny.

"Rozumowanie to opiera się na mylnym przekonaniu, że z postaci stworzenia można wnioskować o postaci jego przyczyny. Dodatkowo wymaga założenia, iż każdy skutek ma przyczynę. Otóż oba ze założenia są nieprawdziwe."

Panie Michale, w swojej ateistycznej żarliwości kwestionuje Pan aparat współczesnej nauki! A przecież ona w wielu przypadkach wykorzystuje analizę skutku do wnioskowania o jego przyczynie. W astronomi metoda ta jest stosowana nagminnie, w ten sposób wykryto np. planety pozasłoneczne (analiza ich wpływu na obserwowaną jasność lub inne parametry gwiazdy macierzystej). Wstyd Panie Michale! To taki z Pana "racjonalista"?

Drugim stwierdzeniem, że może istnieć skutek bez przyczyny (lub przyczyn) zakwestionował Pan tradycyjną logikę. Byłbym zatem wdzięczny za przytoczenie choćby jednego skutku nie posiadającego swojej przyczyny.

A czy może isnieć coś nie mającego przyczyny? Może, ale nie w przyrodzie. Tym "czymś" może być tylko byt nadprzyrodzony, niematerialny, sam będący pierwszą przyczyną, którego zwiemy Bogiem. W przyrodzie wszystko ma swój początek a ten zawsze ma swoją przyczynę.