Ładne wypracowanie.

Możliwe, że tak było w czasach Leonarda, kiedy nawet filozofom nie śniło się o czymś takim jak geniusz kobiety.
 
Poza tym świetny tekst.

Interesujący i niebanalny tekst - zważywaszy szczególnie młody wiek autora. Bez żadnych wtrętów propagandowo - ideolo, czemu też tylko przytaknąć. W filmie oprócz wiodącego wątku, tak dobrze rozebranego przez autora, uwagę przykuwa drugie tło, tj. siermiężna socjalistyczna PRL-owska rzeczywistość, która co chwila wygląda zza węgła i skrzeczy przeraźliwie. Kisielewski to mistrz w odmalowywaniu turpizmu PRL-owskich realiów, przy czym robi to z ogromnym taktem i wyczuciem proporcji. Oglądałem niedawno "Dom zły" Smarzewskiego, także osadzony na PRLowskim fundamencie i - nie powiem - fim niezły ale rzeczywistość epoki jest tam trochę za bardzo podrajcowana. Zwraca też uwagę destrukcyjna rola kobiety - żony głównego bohatera, która nie dorosła do roli partnerki wartościowego człowieka, w którym budzi sie pasja i który powstaje do nowego, pełniejszego życia jak ten feniks z popiołów bylejakości i przeciętności. Cóż, już Leonardo powiedział, że kobieta to pęta, które wiążą geniusz mężczyzny.