Kiedyś znajomy, ćwiczący swoje umiejętności na motocyklu crossowym w lasach pod miastem, został nieskutecznie zaatakowany (rzut gałęzią) przez starszą osobę, której najwyraźniej bardzo ten fakt przeszkadzał. Jego komentarz do tej sytuacji był bardzo prosty ale i słuszny uważam w przekazie. Wystarczyło żeby owa gałąź zaklinowała się w szprychach a nieszczęście gotowe. "Linijka" owego starszego pana jest moim zdaniem tak samo słuszna jak innego rodzaju niegdysiejsze "klapy bezpieczeństwa".
 Bardzo sympatyczny tekst. Fajnie się czytało.
 
PS We wojsku nie służyłem choć pan bóg przykazał.

W nawiązaniu do tytułu dodam, że pejzaż akustyczny na wsi zmienił się w ciągu ostatnich kilkunastu lat zdecydowanie na niekorzyść narządu słuchu. Odkąd tradycyjna kosa służy częściej do gróźb wobec władzy, nie ma dnia bez nieustannego jazgotu wszelkiej maści silników kosiarek i kos spalinowych (rozmaitych pił i szlifierek nie wspomnę). Przy dużej liczbie blisko siebie położonych gospodarstw, sobota stała się klasycznym dniem świra. Po ciszę więc do lasu lub do miasta. ;-) Można odnotować jedyną korzyść z religijności mieszkańców prowincji, to względnie cicha niedziela i święta, czyli co najmniej jeden dzień w tygodniu bez warkotu maszyn, nie licząc kolumn pojazdów weekendowiczów. :-)

Współczuję tym, którzy chcą czy nie narażeni są na rozliczne hałasy. Mnie pod koniec życia trafiła się wieś od dwudziestu lat powoli zarastająca młodym lasem sosnowym lub brzozowym. Jej mieszkańcy dzielą się na tych, którzy spoglądają już na księżą oborę i jeśli piją, to w ścianach swoich domów, nie ogłaszając tego śpiewem.Młodzi - dość nieliczni jeszcze się uczą, bo ci po maturze wyjechali do większych miast lub za granicę. Czasem tu się pojawiają, by pochować dziadków czy rodziców i sprzedać ojcowiznę, bo kto by tu wrócił.Hałasują tylko przejeżdżające pędem samochody, którymi od piątku do niedzieli jadą spragnieni wypoczynku wśród lasów. Roztocze.

Sympatyczny tekst, sporo w nim nostalgii i zadumy nad przemijaniem, w tym przypadku otoczki akustycznej naszego zycia. Jesli chodzi o wspolczesnosc, to walka z decybelami daje wyniki. Wystarczy w Warszawie przejechac sie nowym autobusem a potem autobusem starej generacji. Cichej kosiarki do trawy niestety jeszcze nie wymyslono. Za to tu i owdzie pojawily sie grajace lawki (np w Warszawie), choc jakosc dzwieku taka sobie. Dziekuje za przypomnienie strzelania z kluczy. Oj byla to kiedys plaga, dla starszych oczywiscie.

Mówcie co chcecie, były w wojsku lepsze i gorsze dni, ale pamięta się je całe życie.

Radia tranzystorowe tez juz nie "uprzyjemniają" wypoczynku na basenie czy w parku...nie słychac krzyku: zbita szklanka!, ani : raz dwa trzy baba jaga patrzy! No i : szmot, szmot! butelki skupuje!...i nikt nie wali pretem w motocykl, zeby ludziska wiedzieli, ze trza zejsc na dół, naostrzyc nóż. Są inne za to dźwięki, tak pospolite, że się ich nawet nie słyszy.