Kiedyś, przed wielu laty, daleki krewny,Żyd, z którym spotkaliśmy się we Francji po raz pierwszy w życiu, przyjrzał mi się uważnie i powiedział:
- Masz gojski nos.
- "Koński nos?" - nie zrozumiałam.
Wtedy wytłumaczył mi, kto to "goj", a kto nim nie jest.
- Ależ ja wcale nie jestem Żydówką! - zaprotestowałam.
- To Ty tak sądzisz, odpowiedział. Goje będą sądzić inaczej. Niestety miał rację.

nie rozumiem. innowiercy beda wnosic ze jestes zydowka po tym ze masz innowierczy nos? to tak jakby posadzac kogos o to ze jest eskimosem dlatego ze ma czarna skore i zamieszkuje sudan. dla mnie ta opowiasta jest irracjonalna. prosze o wytlumaczenie.

No cóż, wyjaśnię.
Stary stuprocentowy Żyd wytłumaczył mi, ówcześnie młodej i niezorientowanej w swojej skomplikowanej genealogii osobie, że moje wyobrażenia nt. własnej nieżydowskiej tożsamości nie mają żadnego znaczenia dla antysemitów, bo takich "gojów" zapewne miał na myśli.
Autor artykułu słusznie pisze, że trudno jest w Polsce być Żydem, trudno jest być Polakiem, a jednym i drugim może niepodobna. Dlaczego? Czy to Żyd czuje opory, żeby być w pełni Polakiem? W mojej "powiastce" zostałam ostrzeżona, że jeśli jestem chociaż w jakiejś części Żydówką, to mimo, iż uważam się za Polkę, mojej opinii wielu nie podzieli. Jak się też stało. Co ma do tego "koński nos"? Ot, żydowskie gadanie.