tam, wiem jak mogę pomóc. Kiedyś kupiłem specjalną pompę basenową, ale nie zainstalowałem jej od razu, a kiedy to zrobiłem, nie mogłem znaleźć instrukcji. Potem poszperałem trochę w internecie i trafiłem na stronę philips.manymanuals.pl/ i znalazłem to czego szukałem. Okazało się, że było wiele różnych instrukcji i zdecydowałem, że nie chcę już zbierać instrukcji papierowych, tylko elektroniczne. Mam nadzieję, że moja rada pomogła

http://www.youtube.com/watch?v=obvizJRnezA

.Woody Allen

A ja się boję niebytu. Przeraża mnie ta wieczna nicość. Pojęcie nicości. Sen z którego już nigdy się nie wybudzę...

Nie pamiętam kto to powiedział: "doświadczenie poucza nas, że umierają wyłącznie inni".
A co do meritum. Ja osobiście już parę razy "śmierć przeżyłem" a to w taki sposób, że miałem nagłą utratę przytomności. Potem zobaczyłem nad sobą sufit szpitalny. Wybudzilili mnie. A mogło się nie udać. I zapewne za którymś tam razem się nie uda. I tyle.
Zgadzam się z Arminiusem. Boimy się cierpienia a nie niebytu. Przynajmniej ja osobiście.

"Zawsze, gdy zaczynamy mówić o problematyce śmierci, praktycznie nigdy nie myślimy o tym zdarzeniu, zjawisku bądź okolicznościach, w odniesieniu do swojej własnej osoby, a konkretnie — do siebie samego. Bez naszego świadomego lub nie, pojmowania tej przerażającej bądź co bądź materii"

Nie dość, że wielki kwantyfikator to i wniosek jakby z sufitu...

"Właśnie, idąc z sekatorem czy inną siekierą przez ogród warto trzymać je zakryte coby biedne rośliny się nie stresowały."
-Już miałem opory przed koszeniem trawnika, ale przecież trawy uwielbiają cięcie i gryzienie z dodatkiem deptania. Doskonale się przy tym rozkrzewiają, jednocześnie pozbywając się konkurencji, która gorzej znosi podobne zabiegi.

Właśnie, idąc z sekatorem czy inną siekierą przez ogród warto trzymać je zakryte coby biedne rośliny się nie stresowały.

"nawet rośliny w momencie, gdy jesteśmy w ich pobliżu z nożem bądź nożycami, zakłócają własne pole elektromagnetyczne swoim drżeniem pod wpływem strachu. A więc chyba coś w tym jednak naprawdę jest..."

Dlatego przy obiedzie nie używam noża. Wprawdzie widelcem też można zabić paprotkę, ale tego narzędzia mordu roślinki się nie boją. Ich mózg doskonale odróżnia sztućce. Coś w tym jest, prawda?

PS. W d.... Maryni też "coś jest", ale to przynajmniej jest namacalne.

"Bez naszego świadomego lub nie, pojmowania tej przerażającej bądź co bądź materii, zawsze też ogarnia nas mniejszy bądź większy, widoczny albo tylko zręcznie zakamuflowany lęk, uczucie niepewności i strach… I tu trzeba zauważyć, że jest to faktycznie jak najbardziej normalne".
Aż tak bardzo przerażająca to ona nie jest. Bardziej przeraża ból i cierpienie, które może jej towarzyszyć, które to przerażenie przenosi się na samą śmierć. A skoro dopuki my jesteśmy i tym samym nie ma śmierci, tak naprawde przerażenie budzi schyłek życia, któremu często towarzyszy ból i cierpienie.
Zresztą w innych niż zachodnia(gdzie dokonano tabuizacji śmierci) cywilizacjach ten stosunek jest bardziej naturalny i niejednokrotnie trudno jest tam mówić o "przerażeniu".