3. Steward Brand, Whole Earth Catalogue: „Zażyczyliśmy sobie, my eko-entuzjaści, aby nadeszła jakaś katastrofa albo jakaś społeczna zmiana, która jak wybuchem bomby przeniesie nas do Epoki Kamiennej".

4. Earth First! Newsletter: „Gdyby radykalny ruch ochrony środowiska miał wynaleźć jakąś chorobę, która by otrzeźwiła ludzkość, byłoby to prawdopodobnie coś podobnego do AIDS."

5. Dr. Van den Bosch, University of California: wyszydzał tych, którzy przejmowali się „wszystkimi tymi brązowymi ludzikami w biednych krajach", których można by ocalić, gdyby używano DDT.

6. David Graber, biolog, National Park Service: „Szczęście ludzkie, a z pewnością ludzka płodność, nie jest tak istotna jak dzika i zdrowa planeta. Niektórzy z nas mogą tylko mieć nadzieje, że pojawi się odpowiedni wirus".

7. Charles Wurster, główny naukowiec Environmental Defense Fund: „Jest za dużo ludzi i (zakaz użycia DDT) jest równie dobrym sposobem pozbycia się ich jak każdy inny".

8. Dr. Paul Taylor, profesor filozofii, City College of New York: „Gdyby nastąpiło całkowite, absolutne i ostateczne zniknięcie Homo sapiens, to nie tylko Ziemska Wspólnota Życia trwałaby dalej, ale zakończenie epoki ludzkiej na Ziemi byłoby powitane z niezwykłą ulgą".

9. Pentti Linkola: „Wszystko co rozwinęliśmy przez ostatnie 100 lat powinno być zniszczone".

10. Maurice Strong, sekretarz generalny Konferencji Środowisko i Rozwój, Rio de Janeiro, 1992, która położyła podwaliny pod ograniczenia energetyczne mające zbawić świat przed skutkami ocieplenia klimatu, rzekomo powodowanego przez człowieka: „Co byłoby gdyby mała grupa przywódców światowych doszła do wniosku, że głównym zagrożeniem dla Ziemi jest działalność krajów bogatych? I jeśli świat ma przetrwać, te bogate kraje winny podpisać umowę w sprawie redukcji ich wpływu na środowisko. Czy one do uczynią? Wniosek grupy jest: "Nie". Bogate kraje nie zechcą tego zrobić. Nie życzą sobie zmiany. Więc, aby uratować planetę, grupa decyduje: Czyż nie jest jedyną nadzieją dla planety upadek krajów uprzemysłowionych? Czyż nie jest naszym obowiązkiem doprowadzić do tego? Ta grupa przywódców światowych tworzy więc tajne stowarzyszenie mające doprowadzić do ekonomicznego upadku".

Maurice Strong w czasie konferencji w Rio w czerwcu 1992, powiedział również: „Możemy dojść do punktu w którym jedyną drogą ocalenia świata będzie doprowadzenie do zagłady cywilizacji". Timothy Wirth, US Undersecretary of State for Global Issues, poparł wtedy Stronga: „Winniśmy propagować sprawę ogrzewania klimatu. Nawet jeśli teoria ogrzewania klimatu jest nieprawdziwa, będzie to właściwe działanie". Richard Benedick, inny pracownik US State Department, stwierdził: „Traktat w sprawie ogrzewania klimatu musi być wprowadzony w życie, nawet jeśli brak jest naukowych dowodów na poparcie efektu cieplarnianego". Maurice Strong sądzi, że „zrównoważony rozwój" może być osiągnięty przez „dobrowolne dążenie do nędzy ...redukcję zużycia zasobów … i wstrzymanie kontroli umieralności".

Te wypowiedzi są echem osiemnastowiecznych zaleceń pastora Tomasza Malthusa, który w dziele „An Essay on the Principle of population as it Affects the Future Improvement of Society, with Remarks and Speculations of Mr. Godwin, M. Condorcet, and Other Writers", 1798, pisał:

„Wszystkie dzieci urodzone ponad liczbę potrzebną do utrzymania tego poziomu populacji, musza koniecznie ginąć, dopóki śmierć dorosłych nie opróżni dla nich miejsca [...] Dlatego winniśmy ułatwiać zwiększenie śmiertelności, zamiast głupio i nieskutecznie przeciwstawiać się działaniu natury [...] W naszych miastach winniśmy budować węższe ulice, stłaczać więcej ludzi w domach i popierać powrót zarazy. Na wsi winniśmy budować osiedla blisko stojących bajor, a w szczególności zachęcać do osiedlania się na wszelkich bagnach i miejscach niezdrowych".

Dla RES HUMANA, 2005

Zobacz także te strony:

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Prawdziwa historia dzisiejszego Czarnobyla Eurocentryzm

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (11)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word

Zbigniew Jaworowski Ur. 1927. Profesor, lekarz, ekspert od wpływu promieniowania na zdrowie. Pracował w Instytucie Onkologii w Gliwicach, w Instytucie Badań Jądrowych w Warszawie, w Centralnym Laboratorium Ochrony Radiologicznej w Warszawie, gdzie kierował Zakładem Higieny Radiacyjnej. Od 1993 roku pracuje w Centralnym Laboratorium Ochrony Radiologicznej w Warszawie, jest przewodniczącym Rady Naukowej. Obecnie na emeryturze. Jest członkiem wielu stowarzyszeń i organizacji naukowych w kraju i za granicą: m.in. Komitetu Ochrony Radiologicznej Państwa, Komitetu Naukowego Narodów Zjednoczonych, Rady Naukowej Centralnego Laboratorium Ochrony Radiologicznej, Polskiego Towarzystwa Badań Polarnych, Norwegian Physical Society. Od 1973 r. jest członkiem Naukowego Komitetu ds. Skutków Promieniowania Atomowego przy ONZ (UNSCEAR); a w latach 1978-1979 był wiceprzewodniczącym, a w latach 1980-1982 przewodniczącym tego Komitetu. Był uczestnikiem, bądź przewodniczącym blisko 20 Grup Doradczych Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej (IAEA) w latach 1970-78 i Programu Środowiskowego ONZ (UNEP). Autor 230 prac naukowych, czterech książek i setki artykułów popularyzujących naukę. Jego hobby to alpinizm i narciarstwo.  Strona www autora  Liczba tekstów na portalu: 9  Pokaż inne teksty autora  Najnowszy tekst autora: Co nie będzie dyskutowane w Kopenhadze na szczycie o ograniczeniach emisji CO2