Skutki i sposoby wystąpienia z kościoła

Poruszaliśmy ten temat w tekście dra J. Kolarzowskiego - "Akt apostazji". Ślub kościelny z niewierzącym jest prawdopodobnie możliwy (zależy pewnie od księdza), ale potrzeba na to specjalnej zgody biskupa. Mój znajomy, który jednak jest bezwyznaniowym chrześcijaninem, otrzymał taki ślub za zezwoleniem biskupa i po przyrzeczeniu, iż po katolicku wychowa się dzieci. Przypuszczam, iż jeżeli komuś koniecznie potrzeba takiego ślubu sprzecznego z jego osobistymi przekonaniami to uzyska go - tylko taryfa "nieco" może być wyższa.

Z powyższych wypowiedzi księży i ludzi kościoła podobały mi się szczególnie słowa Michała Czumy: "Życzę Ci powodzenia na najtrudniejszej drodze jaką może wybrać człowiek na ziemi", a także ks. prof. Wacława Hryniewicza: "Nie traktujmy ich [niewierzących] z góry jako ludzi zagubionych, bo sami nie mają tego poczucia. Jeżeli nie przekonali się do istnienia Boga i świata nadprzyrodzonego, szukają w życiu innej drogi życia z godnością".

Warto jeszcze skomentować uwagi ks. M. Czapli czyniącego wyrzuty dla ludzi niereligijnych zamierzających uzupełnić związek małżeński formą kościelną: "Czy jednak ma Pan wiedzę o co w ślubie kościelnym chodzi? Jeśli nie, to w kilku zdaniach powiem: chodzi o życie wieczne tych, którzy przyjmują sakrament małżeństwa." Jednak uzupełnienie ślubu cywilnego ślubem sakramentalnym nie służy niewierzącemu, który decyduje się na taki krok, celom religijnym, lecz wyłącznie społecznym. Bywa bowiem ślub kościelny jedynie udogodnieniem społecznym, gdyż z tym obecnie jak dawniej z legitymacją partyjną: jeśli ktoś myśli o karierze na jakiejś funkcji o wymiarze społecznym, wówczas forma ta bywa bardzo przydatna. Zapewne z czasem sytuacja ta się odmieni, ale jeszcze musi upłynąć nieco wody w Wiśle...