Na rynku ukazala sie ksiazka Paula Masona "Postcapitalism". Autor, byly marksista napisal ksiazke pelna waznych punktow. PM probuje postawic diagnoze i znalezc rozwiazanie na przyszlosc. Najwazniejsze z tez poruszane przez autora to nierownosci tradycyjnego rynku ekonomicznego z centralnym mechanizmem cen, zniszczenie srodowiska oraz techniczna rewolucja digitalna, ktora wskaze kierunek przyszlosci. Ludzkosc swiata podejmnie wyzwanie robienia rzeczy wspolnie.

Autor pyta poważnie:
>Czemu zatem socjaliści wszelkiej maści, w imię dobra „zwykłego człowieka" dążą do zwiększenia zakresu regulacji, reglamentacji i kontroli?

Socjaliści chcą wystarczającego zakresu regulacji i kontroli. Są także za aktywną polityką organów państwa w tym zakresie.
I nie po to by wkładać kij w szprychy wolnego rynku, tylko by chronić konsumenta i uczciwą konkurencję.
Gdyby czyniono to w dostatecznym stopniu, zamiast zdawać się na niewidzialną rękę rynku, to firmy typu Amber Gold nie mogłyby działać i okradać "zwykłego człowieka".

>Reguły tej osobliwej logiki niech pozostaną ich tajemnicą.
No i tajemnica wyjaśniona :).

"nawet zastosowanie pewnego uzupełniacza w postaci udziału państwa nie zastąpi zdrowej gospodarki rynkowej, zrównoważonego budżetu, dobrego prawa i przedsiębiorczego społeczeństwa"
▬Żeby chociaż ten udział państwa wspomagał klasę średnią w konfrontacji z międzynarodowymi molochami. Ale jest na odwrót! To wielcy dostają ulgi i preferencje (zdegenerowana klasa polityczna zabiega o względy "inwestorów"), a mali są dodatkowo opodatkowywani, bo ktoś musi wyrównać. I jeszcze "naszym umiłowanym przywódcom" brakuje w budżecie, więc nas dodatkowo zadłużają. Widocznie w Polsce politycy nie potrzebują zabiegać o względy swych wyborców.

Bardzo ciekawy artykuł. Brakuje mi w nim jednak pozycji Chin, które przez wielu uważane są za "kapitalistyczne". W tym kontekście bardzo mnie cieszy przedstawienie różnicy pomiędzy kapitalizmem, a wolnym rynkiem. Po kilkumiesięcznym pobycie w Chinach myślę, że jest to własnie kraj socjalistyczny z wolnym rynkiem. Co jest o tyle ważne, ze wolny rynek tam istnieje, ale nie jest fundamentem, a raczej uzupełnieniem, które w każdej chwili, bez większego problemu, można ograniczyć.

Wielkie firmy mogą też lobbować za deregulacją. Przykładem ustawa "apteka dla aptekarza".

W japońskim budżecie, w którym wszystkie wydatki zaplanowane są na ok. 100 bilionów jenów, wydatki socjalne pochłaniają ponad 30%. Kolejne biliony jenów pójdą na rożne projekty i programy, w tym prace publiczne. Są to kwoty wprost astronomiczne. Państwowa część systemu emerytalnego jest w permanentnym deficycie i trzyma się tylko dzięki dotacjom z budżetu, które już obecnie pokrywają kilkadziesiąt procent zobowiązań emerytalnych. Do tego dochodzą wpływy z rządowego emerytalnego funduszu inwestycyjnego. System opieki zdrowotnej też jest hojnie dotowany przez państwo, nie mówiąc już o tym, że ceny usług na rynku medycznym są ściśle regulowane, by nie przekraczały "dopuszczalnego" poziomu. Mówienie więc o tym, że Japonia to kraj względnie niskich wydatków socjalnych, wydaje mi się lekko kontrowersyjne. ;)