Jak rozumiem napisał to Pan/Pani z przekąsem, albo z powodu zamiłowania do
tematów skatologicznych.
Ja jednak rzecz potraktuję poważnie, choć skrótowo.
Otóż - po pierwsze - nie jest prawdą, że wszędzie, w każdej kulturze
czynności defekacyjne są rzeczą wstydliwą - bywają takie kultury, gdzie
ludzie wstydzą się jeść publicznie, a nie np. kopulować czy - jak to zostało
ujęte przez Pana/Panią - "oddawać stolec".
Po drugie - wiele elementów znajdujących się na "pograniczu", "pomiędzy" - a
kał i mocz do nich należą, jako że "wędrują" z ciała na zewnątrz - jest
waloryzowanych jako "niewłaściwe", albo grożne, itd. (kategoria tzw.
mediatorów). Ich rola kulturowa wzrasta w okresach "nienormalnych", w czasie
"odwróconym", wtedy też, np. w chorobie postrzeganej jako coś odwróconego w
stosunku do normy, czyli zdrowia, wiele mediatorów znajduje zastosowanie
magiczne, lecznicze itd. Tak też jest z moczem i kałem, które również w
polskiej kulturze ludowej należały do środków leczniczych.
To, że dziś we współczesnej kulturze brzydzimy się ekstrementami
rzeczywiście wymagałoby namysłu, ma to pewnie związek z powszechną
estetyzacją życia, ciała, otoczenia (podobnie spychamy na margines
"brzydotę" choroby czy śmierci...).
Życzę dociekliwości w patrzeniu na świat, tak trzymać.
Joanna

zastanawiające jest dlaczego nigdzie się nie słyszy o sakralnym oddawaniu stolca i moczu, ludzie zawsze to robili w zamotności i jakoś się nigry to nie uświęciło

ciekawe dlaczego....