Na takie podejście może pozwolić sobie tylko państwo silne gospodarczo. Państwo przodujące technologicznie, produkujące towary które innym trudno samemu wytworzyć. Inaczej dochodzi do konkurencji w dziedzinie produktów niezaawansowanych technologicznie, takich które każdy może wytworzyć. W tym wypadku o wartości towaru decydują koszty surowców i pracy. Zakładając że surowce pozyskujemy na wolnym rynku można w przybliżeniu przyjąć że ich koszt jest dla wszystkich jednakowy. Pozostaje  praca, a tu mamy nadpodaż. W sumie importujemy pracę, czyli coś co mamy w nadmiarze. 

Panie Janie! Podziwiam Pana! W sercu racjonalizmu-socjalizmu ośmiela się Pan poruszać stare, Bastiatowskie zasady, wysuwać argumenty przeciw interwencjonizmowi (świadomemu lub nieświadomemu)? Biję brawo i sekunduję.