doskonałe opowiadanie, świetnie oddające klimaty naszej polskiej rzeczywistości..Forma i dowcip wyborne,proszę o jeszcze

tak przerobił to Autor na scenariusz seralu!
Co prawda na jego nakręcenie są, jak mawiają Francuzi, marnee szansee, ale byłby to pierwszy serial, który bym obejrzał.

Fajny początek, niektóre fragmenty śmieszne, ale całość raczej do druku się nie nadaje. Świat w opowiadaniu jest zbyt czarno - biały i z tego powodu schematyczny. A końcówka, ktora brzmi "żyli długo i szczęśliwie" banalna.

Panie Marcinie,
ale co dalej?

Ja tez dziekuje.
Pozdrawiam

Pozdrwiam autora. Sprawił mi wiele radości.

Wspaniała praca i egoistycznie (choć może nie do końca) proszę o więcej :D Jeśli zostanie to wydane w formie książeczki na 100% kupię, żeby tylko ta praca nie zaginęła w tłumie innych. Gorąco zachęcam do publikacji. Pozdrawiam - Emil

Gratuluję doskonałego opowiadania, czekałem na każdy odcinek z niecierpliwością. Pozdrawiam i zachęcam do dalszych publikacji.

Czytało się z przyjemnością, a ileż ubawu przy tym!
Byłabym za wydaniem w formie książeczki.

Wszystkim czytelnikom, którzy uznali, że warto tę moją opowieśc przeczytać, ogromnie dziekuję. Szczególnie tym, którzy zechcieli napisać swoje (nieodmiennie ciepłe) uwagi. Były dla mnie ogromną zachętą do pracy.

Wspaniałe, szkoda ze koniec juz, ale to chyba konieczny zabieg zeby niewyszla zbyt dluga telenowela.
A tak wyszlo idealnie, licze na wiecej tekstow autora ; )

Opowiadanie jest wspaniałe i mam nadzieję, że będzie opublikowane w formie książkowej. Wolę to niż cały "Klan". Początek jak u Mrożka, koniec jak u Camusa. A kto jest autorem czyli naszym Bolesławem Prusem?

... że to juz koniec. Muszę przyznać, że przyłapałam się na odwiedzaniu Racjonalisty tylko, żeby sprawdzić czy czasami nie pojawił się nowy odcinek "Człowieka zajętego niesłychanie". Czekam z niecierpliwością na nowe teksty. Tylko proszę zbyt długo nie zwlekać bo już nogami pod biurkiem przebieram :)
Życzę nadal tak owocnego pisania i jak moja poprzedniczka lekkiego pióra.

Genialne :)
Aż żal, że to już koniec. Tak lekkiego pióra proszę nie marnować i pisać, pisać. Mam nadzieję przeczytać wiele Pana tekstów.