Zgadzam sie z pogladem, iz prawda jest to, w co wierzymy i co chcemy aby prawda bylo. Nawet jesli sie mylimy, to poprzez nasza silna wiare w to, ze mamy racje, nikt nie zdola zmienic naszego zdania i udowodnic, iz wierzymy w klamstwo.

Świety tekst, doskonale obrazuje dwie postawy obecnych na tym forum ludzi. Jedni to królowe, które chcą potwierdzić swoje domniemania i gotowe są uczynić to wbrew widocznym faktom i prawom, których nie widzą, albo nie chcą widzieć, a przy tym korzystają z wszelkich możliwych heurystyk upraszczając świat nauki w świat prostoty takiej jak w świecie potocznym, choć mającej cechy świata naukowego. Chcą poznać prawdę czystą i odizolowaną od wszystkiego, co rzecz jasna - jest niemożliwe. To była by zdecydowana większość :) Druga grupa to lustereczka, które więcej obserwują i rozmyślają, niż sądzą i mówią. To właśnie one zdają sobie sprawę ze słabości nauki i jej względności. Zauważają, że konieczne jest zwrócenie uwagi na wiarę i na człowieka, a co za tym idzie, szereg jego słabości i tendencyjności. Jednak zdają sobie sprawę, że brak punktu wyjścia w rozważaniu (a więc fudamentu teoretycznego) pozbawia szansy na jakiekolwiek ujęcie rzeczywistości, bo tylko królowe szukają obiektywnej prawdy, przy okazji rozbijając lusterka, które nie potwierdzają ich twierdzeń. Bardzo powszechne tutaj zachowanie :]

Czy można  dobrze sformułować pytanie?
Świetny tekst Panie Lucjanie i z niecierpliwością czekamy na dalszą część.