"Uświadomienie nam, że język nie stanowi "medium reprezentacji", nie służy odzwierciedlaniu obiektywnej rzeczywistości, lecz jest jedynie narzędziem realizacji naszych, ludzkich celów, Richard Rorty uważa za najdonioślejsze osiągnięcie filozofii po linguistic turn."

Mówienie tu o jakichś wielkich osiągnieciach jest jednym wielkim nieporozumieniem. To, co uświadomił nam Rorty to własna bezradność wobec problemu reprezentowania rzeczywistości poprzez język. Jego rozumowanie można by streścić następująco: Nie można stwierdzić, że zdanie 'kot siedzi na krześle' reprezentuje pozajęzykową rzeczywistość ponieważ chcąc uzasadnić tą odpowiedniość musielibyśmy użyć języka, a więc język uzasadniałby, że on sam reprezentuje rzeczywistość, no i pętla gotowa. By jej uniknąć trzeba użyć innego niż język narzędzia, a takowym nie dysponujemy. Z tego rozumowania wynika co najwyżej, że nie wiemy czy i w jakim stopniu język reprezentuje rzeczywistość. Z pewnością nie jesteśmy zniewoleni konkluzją, że język tworzy a nie odkrywa rzeczywistość chociażby z tego powodu, że Rorty'ego krytyka reprezentacjonizmu nie jest automatycznym dowodem prawdziwości tezy przeciwnej. Pozdrawiam.

Gdyby człowiek w sposób doskonały "stwarzał sam siebie" w języku i po przez język, to żylibysmy w matrixie. Niektórzy mają takie poczucie ale jest ono chyba fałszywe. Zaś proces "zapomnienia przez 200 lat" można odczytywać jako zubozenie naszej kondycji. Nie musimy przyjmować narracji proponowanej przez autora. I tu własnie tkwi najwiekszy problem współczesnej filozofii, zbyt łatwo ja odrzucić, tym bardziej, że sama często daje ku temu klucze.

Serdecznie pozdr. Autora.

Istnieje odwieczna klasa problemów typu: demokratycznej reakcji na wrogów demokracji, racjonalnej reakcji na nieracjonalność, etc.

Tu mamy do czynienia z takim przypadkiem. Racjonalizm nakazuje posłużyć się kryterium ekonomii reakcji proporcjonalnie do wartości przyczyny (każdemu według zasług!).

A więc: Na bezwstydną paradę idiotyzmów R.R. tylko jedna rada - zamilcz Waść i oszczędź wstydu swoim naiwnym epigonom!

Pozdrawiam Racjonalistów, Marcus Platonicus