Nie ze wszystkimi tezam Nabokova można się zgodzić, bezsprzecznie rację ma w kwestii "zadań" stojących przed autorem, jego "misji" opowiedzenia się po tej czy po innej stronie. Ale co do reszty... Sądzę, że powieść najlepiej czytać na wiele sposobów "sercem", "umysłem", czy jak postuluje N. "kręgosłupem". Na tym też polega sens wielokrotnego sięgania po ten sam tytuł; każda ponpwna lektura odsłania jego inne pokłady. A ci czytelnicy, którzy czytają wyłacznie sercem? Jesli niektórym tylko kicz dostarcza przeżyć estetycznych? A jeśli wartość dzieła polega na estetyzacji rzeczywistości, nie na stymulacji refleksji, to czy romanse przedstawiają większą wartość literacką niż na przykład wydane u nas ostatnio "Łaskawe"? Podobno N. nie lubił Manna i Dostojewskiego. Szkoda, że nie można zapytać smego Nabokova.

Z nieukrywaną przyjemnością przeczytałam Pani tekst traktujący o przeżyciu estetycznym według Nabukova. Prof. Nowicki o ile pamiętam dobrze, rónież pisał o spotkaniach w dziełach.  Ja chyba nie należe do czytelników pierwszej klasy, nie sięgam dwa razy po tę samą książkę choćby była znakomita. Studiuję ją w trakcie czytania. Inspirujący tekst. Pozdrawiam