Racjonalista - Strona głównaDo treści


Fundusz Racjonalisty

Wesprzyj nas..
Zarejestrowaliśmy
204.850.323 wizyty
Ponad 1065 autorów napisało dla nas 7364 tekstów. Zajęłyby one 29017 stron A4

Wyszukaj na stronach:

Kryteria szczegółowe

Najnowsze strony..
Archiwum streszczeń..

 Czy konflikt w Gazie skończy się w 2024?
Raczej tak
Chyba tak
Nie wiem
Chyba nie
Raczej nie
  

Oddano 729 głosów.
Chcesz wiedzieć więcej?
Zamów dobrą książkę.
Propozycje Racjonalisty:
Sklepik "Racjonalisty"

Złota myśl Racjonalisty:
"Religia ukrywa wiele szelmowstwa przed podejrzeniami".
 Religie i sekty » Chrześcijaństwo » Herezje i inne odłamy

Kataryzm – religia Dobrych Ludzi
Autor tekstu:

Czym był Kataryzm? Przede wszystkim było to późne odgałęzienie największej sekty dualistycznej — manicheizmu, nazywani byli też Albigensami. Albigensi byli konfederacją heretyków z XII w., złożoną z Katarów, Pertobruzjan, Henrycjan, Arnoldystów i Waldensów [ 1 ]. Nazwa ta pochodzi od głównego ośrodka tej herezji- miasta Albi w południowej Francji swoim zasięgiem obejmował Francję, Katalonię, Italię, Niemcy a nawet Anglię. Największy ośrodek Katarów znajdował się w południowej Francji - Langwedocji, gdzie katarzy znaleźli doskonałe warunki dla dalszego rozwoju swojej działalności. Kraj ten posiadał wiele bogatych miast jak np. Narbonne, Tuluza, Montpellier, Alres, Awionion, Marsylia i inne. Były to przede wszystkim ośrodki handlowe, gdzie stykali się ludzie z różnych stron Europy, tutaj właśnie panowała ogromna, zadziwiająca ludzi Południa, tolerancja. Ta część Francji była krajem niezależnym, chociaż pewne posiadłości mieli tu król Aragonu, król Anglii, jednak największą władzę w tej części Francji posiadali hrabiowie Tuluzy.

Co takiego przyciągało ludzi, na czym polegała siła fenomenu katarskiego? Herezja ta opierała się na dualizmie, na manichejskiej teorii dwóch pierwiastków: Dobra i Zła, Światła i Ciemności, Ducha i Materii. Najbardziej zaangażowani wyznawcy wyrzekali się aktywności seksualnej — zwłaszcza gdy chodziło o prokreację, potępiali małżeństwo, praktykowali surowy wegetarianizm i odmawiali spełniania takich świeckich obowiązków, które wymagały składania przysiąg. Dość osobliwa była ich wiara w wędrówkę dusz, uważali mianowicie, że dusza po śmierci nie idzie na tamten świat i to nie tylko ludzkiego, lecz udaje się do drugiego ciała . O tym do jakiego ciała trafi, decydują zasługi człowieka z życia doczesnego. [ 2 ] Odrzucali też sakramenty, zwłaszcza chrzest i Eucharystię, oraz Kościół i kapłanów. Sami wiedli życie proste i pobożne, dążąc do osobistego kontaktu z Bogiem, co ograniczało znaczenie duchownych, kaznodziejów i nauczycieli. Katarów obowiązywał też zakaz kłamania, przeklinania, zabijania, samotnego podróżowania, sypiania bez ubrania, oddawania się prostytucji. Dzielili wyznawców swoich na dwie kategorie: doskonałych(perfecti) i zwykłych wyznawców (credentes). Owi „doskonali" stanowili elitę nadrzędną nad zwykłymi wierzącymi. „Doskonali" sprawowali liturgię inicjacji — Consolamentum, która prowadziła do przejścia ze stanu wierzących do stanu „doskonałych". Każdy kandydat musiał przysiąc posłuszeństwo wobec zasad doktrynalnych. Jedyną modlitwą zaakceptowaną i przejęta przez katarów było Ojcze Nasz, ponadto obowiązywała jeszcze jedna formuła odmawiana przez nich: Podajemy Ci tą świętą modlitwę, abyś miał ją od nas, Boga i Kościoła i abyś nigdy nie zjadł ani nie wypił niczego, nie odmówiwszy jej pierwsze. Jeśli tego nie uczynisz, będziesz musiał odprawić pokutę [ 3 ], następnie Doskonali kładli mu na głowę ręce (rytuał podobny do manichejskiego tchnienia Ducha Świętego). Drugi rytuał melioramentum, była to publiczna spowiedź, podczas której zgromadzeni udzielali rozgrzeszenia. Każdy „Doskonały" był odziany w habit pocieszonego, dopiero w okresie prześladowań habit został zamieniony na sznur noszony przez mężczyzn na koszuli, a przez kobiety bezpośrednio na ciele. Consolamentum pozwalało wyświęcanemu otrzymać Ducha Świętego, stać się Doskonałym i dostąpić zbawienia już w życiu doczesnym. [ 4 ] Obrzęd ten występował w dwóch kontekstach. Konteksty te zostały dokładnie opisane przez Dobkowskiego Mariana: W pierwszym przypadku był stosowany jako pocieszenie umierających i miał na celu wyłącznie udzielenie zbawienia przez oczyszczenie się zesłanie Ducha Świętego i podjęcie trudu zachowania go. W przypadku pocieszenia umierających miał on na celu wyłącznie udzielenie zbawienia przez oczyszczenie się zesłanie Ducha Świętego i podjęcie trudu zachowania go. Natomiast Consolamentum doskonałych oprócz łaski zbawienia umożliwiało nowo wyświęconemu również przekazywanie tego ducha. [ 5 ] Jest to najlepszy moim zdaniemopis doktryny Katarskiej, przedstawia bowiem jej wszystkie cechy charakterystyczne i porównuje je z doktryną kościoła katolickiego. Teologia katarska była pochodzenia gnostyckiego i jak większość gnostyków nie uznawała Starego Testamentu, jej zdaniem relacjonował on czyny Szatana — władcy tego świata (podobnych twierdzeń możemy doszukać się w dziele ruchu heretyckiego bogomilów [ 6 ], znane jako Interrogatio Johannis- Pytania Jana). Chrystusa uznawali ze względu na to, że był Synem Bożym, że zstąpił na ziemię żeby głosić chwałę Najwyższemu — czyli Bogu i że był starszym bratem perfecti. Katarzy obchodzili święta religijne wraz z katolikami, ale świętom tym nadawali inną treść np. Zesłanie Ducha Świętego oni nazywali rocznicą „nakładania rąk". Odprawiali także comiesięczne modły (lo servisi w języku prowansalskim, a po łacinie apparellamentum).

Kataryzm swoim zasięgiem objął feudalne i mieszczańskie społeczeństwo, zubożałą szlachtę, rzemieślników i kupców. Przyjął się właśnie tam, gdzie najtrudniej było wprowadzić jakiekolwiek zmiany. Katarscy duchowni podzielili społeczeństwo na trzy grupy: oratores (ci, którzy się modlą), bellatores (ci, którzy walczą) i laboratores(ci, którzy pracują). [ 7 ] Kataryzm przeciwstawiał się feudalizmowi z natury swoich wierzeń i teorii moralnych, twierdził, że to szatan jest głową hierarchii feudalnej.


 Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też:
Katarzy. Rzymskie oczyszczenie z „czystych”
Mariawityzm

 Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (8)..   


 Przypisy:
[ 1 ] H. Masson , Słownik herezji w Kościele katolickim, Katowice 1993 s. 50, 166
[ 2 ] Więcej o reinkarnacji w R. Nelli, dz. cyt.,rozdz. I, s 13 — 14, oraz E. Potkowski, dz. cyt., s. 33
[ 3 ] H. Masson. dz. cyt, s. 168
[ 4 ] S. Runciman, dz. cyt. s. 123 oraz Niel F. dz. cyt., s.45
[ 5 ] M. Dobkowski, Czy consolamentum dawało zbawienie? Szkic z liturgii katarskiej, Gnosis, Nr 11, 1999, s. 28 — 35
[ 6 ] Herezja powstałaok. 930 r na Bałkanach, pierwszy powszechny ruch dualistyczny, doktryna Bogomilów ma swoje początki w manicheizmie
[ 7 ] Doskonały opis społeczności katarskiej, stworzony na podstawie protokołów inkwizycyjnych znaleźć można w: Le Roy Ladurie, dz. cyt., Warszawa 1988

« Herezje i inne odłamy   (Publikacja: 19-12-2002 Ostatnia zmiana: 27-02-2004)

 Wyślij mailem..   
Wersja do druku    PDF    MS Word

Aneta Średzińska
Studentka historii.

 Liczba tekstów na portalu: 4  Pokaż inne teksty autora
 Najnowszy tekst autora: Polityka a moralność według Machiavellego
Wszelkie prawa zastrzeżone. Prawa autorskie tego tekstu należą do autora i/lub serwisu Racjonalista.pl. Żadna część tego tekstu nie może być przedrukowywana, reprodukowana ani wykorzystywana w jakiejkolwiek formie, bez zgody właściciela praw autorskich. Wszelkie naruszenia praw autorskich podlegają sankcjom przewidzianym w kodeksie karnym i ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
str. 2120 
   Chcesz mieć więcej? Załóż konto czytelnika
[ Regulamin publikacji ] [ Bannery ] [ Mapa portalu ] [ Reklama ] [ Sklep ] [ Zarejestruj się ] [ Kontakt ]
Racjonalista © Copyright 2000-2018 (e-mail: redakcja | administrator)
Fundacja Wolnej Myśli, konto bankowe 101140 2017 0000 4002 1048 6365