Racjonalista - Strona głównaDo treści


Fundusz Racjonalisty

Wesprzyj nas..
Zarejestrowaliśmy
203.682.825 wizyt
Ponad 1065 autorów napisało dla nas 7364 tekstów. Zajęłyby one 29017 stron A4

Wyszukaj na stronach:

Kryteria szczegółowe

Najnowsze strony..
Archiwum streszczeń..

 Czy konflikt w Gazie skończy się w 2024?
Raczej tak
Chyba tak
Nie wiem
Chyba nie
Raczej nie
  

Oddano 617 głosów.
Chcesz wiedzieć więcej?
Zamów dobrą książkę.
Propozycje Racjonalisty:
Sklepik "Racjonalisty"

Złota myśl Racjonalisty:
"Najmocniej wierzy się w to, o czym wie się najmniej".
« Felietony i eseje  
W służbie ciszy
Autor tekstu:

Pisanie 14 lat po upadku komuny o skundleniu mediów, o zżerającej ich wiarygodność i obiektywizm autocenzurze, o neodyspozycyjności dawnych dysydentów, skazywanych „za poprzedniego reżimu" właśnie za walkę o niedyspozycyjność mediów i wolność słowa, druku itp. imponderabilia to jakby najczarniejszy sen więźnia, który uciekał przez bagna, pola, lasy, góry, by pełen radości z odzyskanej wolności wreszcie stanąć...przed bramą pierdla, z którego, zdawało mu się, tydzień temu na dobre zwiał. Tak właśnie będą się czuć wszyscy redaktorzy, wyrokami niedyspozycyjnych sądów „wolnej", „demokratycznej", „prawnej" Polski skazani na milczenie albo jak najbardziej na odsiadkę. Historia kałem się tuczy? — chyba nic bardziej trafnie nie odda naszej codzienności Anno Domini 2004r. Dlaczego? Czyżby nie było już solidarności ludzi złączonych szlachetnym odruchem obrony przyrodzonych im i skodyfikowanych w konstytucji praw? Czyżby zniknął z powierzchni kraju ich największy sprzymierzeniec, u bram każdej stoczni i toalety publicznej gotowy zbudować ołtarz polowy, odprawić mszę, rozdysponować hostię, wznieść tysiąc transparentów „w obronie słusznych spraw i praw"? A może wczorajsi „liderzy wolności, sprawiedliwości, prawdy i piękna", wywodzonych z „jedynie słusznych źródeł" odumarli i osierocili potrzebujących wsparcia i pomocy? Nic z tych rzeczy! Oni po prostu zmienili miejsce siedzenia, a ponoć nic tak nie zmienia punktu widzenia...Kneble i kajdany, z którymi walczyli i za których zrzucanie siedzieli, w czasie 14 lat ich władzy ewoluowały jakościowo, ich pierwotne formy uzjadliwiły się, odziały w togę „państwa prawa" i dopiero dziś stanowią siłę, mogącą pociągnąć wszystko i wszystkich na długo prorokowane dno, gdzie autocenzorska cisza sprzyja totalnemu rozkładowi wszystkiego, co opadnie pomiędzy robactwo klerykalnej poprawności i autocenzury...Główny Cenzor przeniósł się z Mysiej na Miodową a tysięczne, rozpuszczone po IIIRParafialnej zagony cenzorków- Azorków zwane „duszpasterstwem", (np.. środowisk twórczych), pracowicie obwąchują każdą wystawę, wernisaż, film i program masowej imprezy by przypadkiem jakiś wredny skunks antyklerykalizmu czy niepojętej wolności artystycznej wypowiedzi stosownym tekstem piosenki nie zdradził, że wśród Azorków to dopiero fetor, że dzwony wieszać- i nie spadają!!! Żaden kolejno następujący tyran nie burzy infrastruktury aparatu ucisku(wyjątek- Bastylia) i wypracowanej przez wieki metodologii jego działania, on je tylko przystosowuje na swoje potrzeby...Dlatego gros więzień w IIIRParafialnej to zabytki klasy "0" a zamki w drzwiach to arcydzieła sztuki ślusarskiej XVII i XVIII wieku!! I tylko Konstytucje mamy coraz doskonalsze a ich wyszukana, pozostająca w czystej teorii, bożożyczeniowa nowomowa wprost zwala z nóg swoją wielospektralną elokwencją...

Media powinny być opiniotwórcze z samej istoty sensu swego istnienia i powołania do społecznej służby informacyjnej. Dławienie opiniotwórczości- obojętnie skąd pochodzące i jakimi łajdackimi instrumentami dyscyplinowane- prowadzi do totalnej degeneracji samych mediów i społeczeństwa obywatelskiego zamieniając je w parafialno- diecezjalne stado- skołtunione, bezwolne, pozbawione źródeł, z jakich mogłoby czerpać punkty odniesienia osądu otaczających je aberracji. Taką właśnie sytuację mamy obecnie w IIIRParafialnej.

Cisza medialna, wywodzona z „prawdy, sprawiedliwości, dobra i piękna" kościelnej neocenzury sprzyja pleśnieniu mózgowia dyspozycyjnych „dziennikarzyn", erozji praw i kodeksów, tetryczeniu wspomnianej konstytucji a także...dynamicznie działającej, najburzliwszej i chyba najbardziej w dziejach obrośniętej w (na razie) skrywane skandale Komisji Wspólnej Rządu i Episkopatu, gdzie odchodzą afery, o których nikt i nigdzie słowem nie wspomina, jedynie Superwizjer TVN ośmielił się kiedyś nadać audycję o lokalnych przekrętach w jej łonie ale, niestety, bez odniesienia do ogólnopolskiego zjawiska rozgrabiania IIIRParafialnej. Uciszone autocenzurą środki musowego, kościelnego przykazu stały się karykaturami samych siebie i jak ongiś- z oddaniem i gorliwością neofitów spełniają dziś rolę pasa transmisyjnego woli i każdej fanaberii Episkopatu na kraj… A jest coraz więcej tych nigdy nie zwerbalizowanych, ale pomiędzy wierszami pism i komentarzami dyspozycyjnych spikerów wyraźnie wyczuwalnych przykazów „omerta" — skoro rankingi, głosowania sms-owe, rozmaite idiotele dobitnie ukazują, że instytucja zwana Kościołem Katolickim- pomimo targających nią skandali ma ponad 80% zaufanie społeczne- to „dozownicy słowa i obrazu" dochodzą do wniosku, że czym prędzej należy przyjąć postawę godną tych wyników i tym szybciej założyć sobie knebel a kolegom w trybie alarmowym sprawdzić solidność zapięcia kagańców… Początkowa mgiełka śniedzi z dnia na dzień potężnieje i pokrywa wszystko pleśnią milczenia i „poprawności politycznej", kiedy to dla dobra episkopalnej ekipy- co kuriozalne- nie wypada pisać i publicznie mówić o tajemnicach tego cuchnącego duchowym gwałtem, aferami i przestępczością zorganizowaną czarnego poliszynela. Wojciech Młynarski śpiewał kiedyś proroczo o pewnym księciu, który rozpisał konkurs na najbardziej artystyczny knebel. Konkluzja piosenki mniej więcej brzmiała: " a był też knebel co w sam raz utrafić umiał w księcia gust. A był to knebel, co miał kształt… swobodnie uśmiechniętych ust". W takich kneblach chodzi dziś cały dyspozycyjny półświatek sprzedajnych, padłych na kolana dziennikarzy.

Gdy patrzę na „swobodnie" uśmiechnięte usta spikerów naszych telewizji, słyszę roześmianych prezenterów rozmaitych rozgłośni nadających w „służbie ciszy" nad kościelnym rozbiorem Polski, gdy słyszę wiernopoddańcze hołdy składane „jednie słusznej" sile przewodniej i nie słyszę w nich żadnego dzwonka alarmowego, który niczym Zygmunt bije na alarm w niezależnej prasie - tłucze mi się cały dzień pod czaszką cytowana piosenka W. Młynarskiego. Książęta i klauni się zmieniają, nomen omen Dworacy też, estrada polityczna — cytry, czynele, strusie pióra, dyrygenci, inspicjenci, kurtyzany, panegiryki, ukłony w stronę władz pozostają te same. Ten sam pozostaje również syfilis władzy — wrodzony, dziedziczny, z ekipy na ekipę toczący całe to zblazowane towarzystwo wzajemnej adoracji.


 Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też:
Wiedza w Boga
Wyjście z jaskini

 Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (2)..   


« Felietony i eseje   (Publikacja: 24-02-2004 )

 Wyślij mailem..   
Wersja do druku    PDF    MS Word

Leon Bod Bielski
Działacz polityczny; felietonista Racjonalisty.

 Liczba tekstów na portalu: 31  Pokaż inne teksty autora
 Najnowszy tekst autora: Kaczoryzacja demokracji - felieton antysatyryczny
Wszelkie prawa zastrzeżone. Prawa autorskie tego tekstu należą do autora i/lub serwisu Racjonalista.pl. Żadna część tego tekstu nie może być przedrukowywana, reprodukowana ani wykorzystywana w jakiejkolwiek formie, bez zgody właściciela praw autorskich. Wszelkie naruszenia praw autorskich podlegają sankcjom przewidzianym w kodeksie karnym i ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
str. 3258 
   Chcesz mieć więcej? Załóż konto czytelnika
[ Regulamin publikacji ] [ Bannery ] [ Mapa portalu ] [ Reklama ] [ Sklep ] [ Zarejestruj się ] [ Kontakt ]
Racjonalista © Copyright 2000-2018 (e-mail: redakcja | administrator)
Fundacja Wolnej Myśli, konto bankowe 101140 2017 0000 4002 1048 6365