Wszystkie różnice dzielące terytorium dzisiejszej Syrii i Iraku stworzone zostały ponad głowami narodów, ludów i plemion, przez wielkie mocarstwa w traktacie Sykes-Picot z 16 maja 1916. 3 miesiące po dokładnej rocznicy stulecia tego układu, narzucone podziały są takim samym uciemiężeniem jakim były przez cały upływający wiek. Cesarstwo Austro-Węgierskie złożone z tak wielu ludów potrzebowało swojej wielkiej wojny, aby mógł rozpaść się twór który nie mógł funkcjonować w nowym stuleciu. Według Ocalana Syria i Irak zostają grzebane poprzez to, co pogrzebało wcześniej podstawy Austro-Węgier, a później cały system: obudzenie się narodów. Z rąk kolonizatorów powinny wypaść wodze Bliskiego Wschodu, a same ludy, narody i zbieżne religijnie organizmy powinny wreszcie okrzepnąć i dać się narodzić tym, których narodziny opóźniono.