O kurczę, ale dziwny tekst. Przy odrobinie interpretacyjnej życzliwości powiedziałbym, że jest to o mężczyznach, którzy nienawidzą kobiet ze względów religijnych albo po prostu z winy religii. Pewnie o to chodziło, chociaż strasznie, moim zdaniem, bełkotliwie i topornie ta myśl została wyrażona.

Podobało mi się. Mnie się zdaję, że chodziło o religię, która wpychana była od małego, która nakazuje, zakazuje, wymaga. Od czasu do czasu pęta nogi i zatyka usta patriotycznym bełkotem. Dlatego jest rozczłonkowana: trzyma się moralności, podszywa pod patriotyzm, próbuje sterować instynktami.

Wspaniały artykuł.W barwny ,humorystycny sposób na własnej osobie pokazany jest obraz manipulacji jaki jest dokonywany na nas praktycznie od urodzenia,poczynając od chrztu,poprzez szkolnictwo,media,środowisko,działania itp:.Bardzo mało jest nas w nas i to na dodatek jest nam trudno rozpoznać, która cząstka naszej osobowości działa,czy przekazuje informację.Trudno jest nam również ocenić ile pozostało jeszcze naszej własnej nie skażonej osobowosci.Sama świadomość istnienia w nas obcego świadczy o krytycznym podejsciu do własnej osoby,co odbieram jako wyraz wielkiej świadomości.Za tak obrazowy przekaz mogę pogratulować.

Warto było posmakować takiej ciężkostrawnej prozy duszonej w sadomasowym sosie.
Obcy niszczy ludzi wrażliwych, jest dziwnie zaprojektowany. Ten wirus w programie obliczającym wyobraźnię, jest do usunięcia, ale niestety z zainfekowaną częścią programu. Szczęście że można tę utraconą część wyszydełkować czymś lepszym, czymś w oparciu o dobry humor.

Ja jestem wasza obca. Spojrzyj na siebie oczami obcej, obcego. Będzie z tego wielki, wielki pożytek. Zupełnie odwrotnie tę rzecz pojmuję.

Cos niepokojacego jest w tym tekscie. Wyraznie daje sie odczuc poczucie obcosci  podmiotu w stosunku do wlasnego ciala polaczone z brakiem wladzy nad jego czynnoscia. Czlonki ciala wydaja sie usamodzielniac, mysli i slowa zas jakoby narzucone przez Obcego .  Zastanawia nieustanna walka z cialem i z psyche oraz brak panowania nad wlasnym cialem. Obcy jest narzucony , wszczepiony z zewnatrz gospodarzowi . Pomimo antagonizmu miedzy obcym a gospodarzem toczy sie pomiedzy nimi pewien dialog. Poczucie przestrzeni zaniklo lub jest zaburzone.  Odczucia podmiotu nieprzekladalne sa w jego w wlasnym mniemaniu na slowa. Wiele zdan nawet poprawnie zbudowanych nie ma sensu logicznego.  Calosc tekstu jest wyraznie niespojna , nie da sie ukryc "skokow" myslowych.  Jesli nie jest to basniowa proza , np. opis koszmaru sennego to ociera sie podejrzanie blisko o wypowiedz schizofrenika.

Każdy tzw. rozbiór utworu poetyckiego zabija jego wartość (dlatego np. szkoła zabija nieodwracalnie jakiekolwiek naturalne wzruszenie ucznia dobrym wierszem, np. Leśmiana, i przyszłe zainteresowanie tegoż ucznia literaturą). Dlatego proponuję nie komentować tego tekstu.

Poniekad zgadzam sie z Panem w opinia ze tzw " szkolna " analiza utworow poetyckich moze zniechecic do poezji. W ww. moim komentarzu chcialem  jednak zwrocic uwage na podobienstwo tekstu do wypowiedzi osoby cierpiacej na konkretne schorzenie psychiczne.

Rozbiór wiersza wam szkodzi "nieodwracalnie"? Rozumienie poezji nie jest jedynie "naturalnym wzruszeniem". Jest również intelektualną przygodą, jak np. udział w tym, co mowi Rilke, a to, co mówi, jest w sposób palący aktualne i wcale nie polega na "wzruszaniu" odbiorcy. Może wam "rozbierają" kiepską poezję? Szkolna wymówka to szkolna wymówka.

Tak, masz rację. Można się tu czegoś nauczyć. Dzięki za słowo mądre, co spłynęło z ust twoich.

z wiersza "Przemiana", w tłum. A.Pomorskiego:
(...) Wypatrz, wewnętrzny mężczyzno, swoją wewnętrzną dziewczynę,
tę wywalczoną na
tysiącu istot, to
wywalczone dopiero, nigdy
nie kochane jeszcze stworzenie...)

Wielka poezja ma to do siebie, że zawiera wiele wielkich znaczeń i aż się prosi o cytowanie. Cytat powyższy pasuje do artykułu i do niedawnej Manify. W Polsce zapomniano o randze cytowalności dzieła poetyckiego. Trwa produkcja niecytowalnych wierszyków, trujących.

Mnie rozbiór wiersza nie szkodzi nieodwracalnie. Zgadzam sie również z tym że oprócz "wzruszenia" poezja jest intelektualną przygodą, jak cytowany Rilke. Ale nadal twierdzę, że dobór "lekturowej" poezji w szkołach jest nader kiepski, a korzyść z niej dla rozwoju umysłowości ucznia zależy od indywidualności nauczyciela - dobry nauczyciel nie zabije "rozbiorem" przesłania (emocjonalnego czy intelektualnego) wiersza. Ale czy są jeszcze tacy? Komentarze chyba odeszły od sedna, czyli od tekstu pt. "Obcy".

a subtelnie wyrażony przytyk tamary, dotyczący "rozumienia tekstu czytanego" i szkolnej wymówki w razie nie zrozumienia artykułu - dotarł do mej zdolności rozumienia tekstów czytanych :-)

trochę zbyt "genderowaty" ale i dla mężczyzny zrozumiały :-)