Do czasu opracowania własnego, przytoczę fragment artykułu Wiedzy i Życia z października 1997

Inną amerykańską propozycją jest powstały w 1979 roku Bostoński Kościół Chrystusowy (Boston Church of Christ), założony przez Kipa McKeana i jego żonę Elenę dla pomagania ludziom w odnalezieniu Chrystusa. Szybko zyskiwał nowych członków i zaczął tworzyć swoje kongregacje w innych krajach (dzisiaj jest ich ponad 70). Podstawą jego funkcjonowania jest zasada hierarchicznego opiekuństwa (discipling). Na jej najniższym szczeblu szeregowi członkowie Kościoła sprawują opiekę nad kandydatami do członkostwa, ich „opiekunami" są kierownicy studium ewangelizacji, nad nimi z kolei „opiekę" pełnią „starsi Kościoła", którzy mają swoich opiekunów w osobach „ewangelistów". Natomiast nad wszystkimi „opiekę" (i całkowitą władzę) sprawuje sam Kip McKean. Obowiązuje przy tym zasada bezwzględnego i całkowitego posłuszeństwa; do tego stopnia, że członkowie Kościoła nie mają prawa do odmówienia poślubienia osoby wskazanej im przez „opiekunów". Zresztą wszystkie ich działania podlegają szczegółowej kontroli i obowiązkowi drobiazgowej sprawozdawczości — od mówienia o tym, z kim się spotkało, po zdawanie sprawy z tego, na co wydało się pieniądze czy z kim rozmawiało przez telefon. Pozwala to „hierarchom" tego Kościoła ingerować w bieżące życie jego szeregowych członków i dostosowywać je do wymyślonych przez McKeana i jego najbliższe otoczenie „ewangelicznych" standardów. A do standardów tych należy nie tylko codzienne studiowanie Biblii i branie czynnego udziału w dyskusji nad jej fragmentami, ale także płacenie 10-proc. składek od dochodów, angażowanie się w akcje „charytatywne" (takie jak „chrześcijańska młodzież czyści buty na rzecz Afryki") czy składanie owych sprawozdań, w których powinna znaleźć się informacja nie tylko o tym, co się robiło, ale także o czym myślało i co czuło. Do standardów należy również branie udziału w mszach (w związku z dużą liczbą chętnych odbywają się często w wynajmowanych halach i kinach), prowadzenie przez minimum 15 godzin w tygodniu ewangelizacji (jedną z jej form jest chodzenie od drzwi do drzwi i werbowanie nowych członków) oraz uświadamianie sobie i innym, że Bostoński Kościół Chrystusowy jest jedynym Kościołem pozostającym w związkach z Bogiem i prowadzącym do Niego swoich wiernych. Ci, którzy dosłownie traktują swoje uczestnictwo w Kościele (a „hierarchowie" dokładają wielu starań, aby ich liczba była jak największa), niejednokrotnie porzucają rodziny, dobrze płatne miejsca pracy i podejmują się realizacji zadań wskazanych przez „opiekunów".
Trzeba wyraźnie powiedzieć, że Bostoński Kościół Chrystusowy i jego jednostki filialne (takie jak powstały w 1982 roku Centralny Londyński Kościół Chrystusowy) mają niewiele wspólnego z Kościołami Chrystusowymi (Churches of Christ) powstałymi w 1957 roku w wyniku rozłamu wśród baptystów."

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Bracia w Chrystusie Chrztowcy

Dodaj komentarz do strony..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word