20. Reasumując należy stwierdzić, że stanowisko w sprawach wyznaniowych, zaprezentowane przez nowego Prezesa Rady Ministrów jest głęboko zakorzenione w programie Prawa i Sprawiedliwości, wynika także z negacji aksjologii i postanowień wyznaniowych Konstytucji RP z 1997 r. Jest ono zatem niezgodne z wyrażoną w art.1 Konstytucji zasadą solidaryzmu społecznego, ponadto z zasadą równouprawnienia związków wyznaniowych zawartą w art. 25 ust.1, wyraża ono odrzucenie zasady bezstronności władz publicznych w sprawach przekonań religijnych, światopoglądowych i filozoficznych (art.25 ust.2 Konstytucji). Oznacza ono ideowy regres, pozwalający uznać je za charakterystyczne bardziej dla II Rzeczpospolitej w drugiej połowie lat 30-tych, w okresie działalności Obozu Zjednoczenia Narodowego i aktywizacji Obozu Narodowo-Radykalnego, niż dla współczesnej Polski, członka Rady Europy i Unii Europejskiej.

21. Jeżeli rząd będzie prowadził politykę wyznaniową zgodnie ze stanowiskiem zaprezentowanym przez Jarosława Kaczyńskiego w exposé 19 lipca 2006 r., to grozi ona nasileniem procesu konfesjonalizacji państwa, w kierunku nadania mu wyraźnie charakteru katolickiego. Towarzyszyć temu zapewne będzie dalsze uprzywilejowanie Kościoła katolickiego zwłaszcza w sferze finansowej, poprzez przejęcie przez państwo finansowania ze środków publicznych przedsięwzięć kościelnych, w wymiarze propagandowym, za pośrednictwem publicznych środków masowego przekazu oraz w sferze oficjalnego ceremoniału. Nie należy oczekiwać żadnych niekorzystnych zmian w sytuacji prawnej konfesji większościowej. Przedstawiona, prawdopodobna sytuacja, grozi jednak ograniczeniem niezależności Kościoła katolickiego, uzależnionego od władz państwowych finansowo. Paradoksalnie analiza wystąpienia premiera J. Kaczyńskiego wskazuje na niebezpieczeństwa instrumentalizacji Kościoła katolickiego przez rządzącą ekipę, jako wpływowej organizacji społecznej.

Będzie temu zapewne towarzyszyło ignorowanie, marginalizowanie wyznań mniejszościowych, zwłaszcza tych tradycyjnych jak Kościół Prawosławny, Kościoły tzw. Pierwszej Reformacji, czy Kościoły starokatolickie. Państwo już z niechęcią odnosi się do nietradycyjnych, nowych związków wyznaniowych. Należy oczekiwać wstrzymania rejestrowania nowych związków wyznaniowych oraz różnych form presji, inwigilacji czy wręcz prowokacji wobec islamu i nowych ruchów religijnych. Są one traktowane przez obóz rządzący z nieufnością, jako potencjalne zagrożenie. W świetle analizowanego expose wyznania nierzymaskokatolickie nie mają podstaw do oczekiwania niczego dobrego ze strony obecnego rządu. Będzie to prawdopodobnie najtrudniejszy partner dialogu z kościołami mniejszościowymi, z pośród gabinetów urzędujących od 1989 r., o ile w ogóle obecny rząd jakikolwiek dialog zechce podjąć. Tego rodzaju polityka władz grozi naruszeniem konstytucyjnych uprawnień w sferze wolności sumienia i wyznania, stwarza niebezpieczeństwo narastania społecznego wyobcowaniem obywateli nie należących do Kościoła katolickiego. Nie będą oni mogli uznać Rzeczypospolitej Polskiej za państwo „swoje". Będą w związku z tym zapewne odwoływać się do instytucji międzynarodowych, jak Europejski Trybunał Praw Człowieka, co już uczynił Kościół Prawosławny, czy organy Unii Europejskiej, względnie do innych państw, jak Izrael, czy Stany Zjednoczone Ameryki, (dokonała tego np. Armia Zbawienia nie mogąc uzyskać rejestracji przez MSWiA). Grozi to pogorszeniem i tak już niedobrej opinii Polski na arenie międzynarodowej oraz odszkodowaniami z tytułu wyroków Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Presja, dyskomfort w sprawach religijnych może u części obywateli przyczynić się do decyzji o emigracji z Polski. Realna jest groźba postępu procesu ujednolicenia struktury wyznaniowej Polski, ograniczenia potencjału demograficznego konfesji nierzymskokatolickich, na rzecz katolicyzmu. Nasili się zapewne zjawisko „łamania sumień", zwłaszcza pracowników administracji, nauczycieli, dzieci w szkołach.

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Samiec Kaczyński i jego harem Zasada rozdziału kościoła od państwa w polskim prawie i praktyce politycznej

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (4)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word

Paweł Borecki Doktor habilitowany, pracownik Katedry Prawa Wyznaniowego Uniwersytetu Warszawskiego. Specjalność naukowa: prawo wyznaniowe. Autor artykułów i książek z zakresu prawa wyznaniowego.  Liczba tekstów na portalu: 47  Pokaż inne teksty autora  Najnowszy tekst autora: Państwo laickie w świetle dorobku współczesnego konstytucjonalizmu europejskiego