Racjonalista - Strona głównaDo treści


Fundusz Racjonalisty

Wesprzyj nas..
Zarejestrowaliśmy
204.186.383 wizyty
Ponad 1065 autorów napisało dla nas 7364 tekstów. Zajęłyby one 29017 stron A4

Wyszukaj na stronach:

Kryteria szczegółowe

Najnowsze strony..
Archiwum streszczeń..

 Czy konflikt w Gazie skończy się w 2024?
Raczej tak
Chyba tak
Nie wiem
Chyba nie
Raczej nie
  

Oddano 674 głosów.
Chcesz wiedzieć więcej?
Zamów dobrą książkę.
Propozycje Racjonalisty:
Ludwik Bazylow - Obalenie caratu
Artur Patek, Jan Rydel, Janusz J. Węc (red.) - Najnowsza Historia Świata tom 4 1995-2007
Mariusz Agnosiewicz - Zapomniane dzieje Polski

Znajdź książkę..
Sklepik "Racjonalisty"

Złota myśl Racjonalisty:
"Czysta wariacja ta demokracja."
 Religie i sekty » Islam » Krytyka religii

Atheo Coming Out Islam [1]
Autor tekstu:

Tłumaczenie: Elżbieta Binswanger-Stefańska

Wstęp

Apostazja [ 1 ] Apostazja to pierwotnie formalnie wystąpienie z Kościoła katolickiego. Jednak coraz więcej ludzi występuje z wiar wszelakich obywając się bez wiary, i dlatego termin ten został również adoptowany do ogólnych pojęć religioznawczych oraz wykorzystywany przez religie i wyznania niechrześcijańskie.

W islamie odpowiednikiem apostazji jest ridda, apostata to murtadd. O ile apostazja w KK jest obecnie niezbyt skomplikowaną, nawet jeśli niemile widzianą formalnością, o tyle w islamie może być ukarana śmiercią. W krajach islamskich jest praktycznie nie do przeprowadzenia. Jednak emigranci z tych krajów żyjący czy to w Europie, czy w innych krajach świata, występują z islamu. Do znanych murtaddów należą między innymi noblista Nagib Mahfuz — i — oczywiście — ukrywający się przed fatwą autor „Szatańskich wersetów" Salman Rushdie, a także znana feministka Ayaan Hirsi Ali, holenderka somalijskiego pochodzenia. W wielu krajach tworzą się organizacje ex-muzułmanów. W Niemczech jest nią Zentralrat der Ex-Muslime, do założycieli należy pisarka i aktorka Arzu Toker. Poniżej jej tekst.

Dziesięć powodów, żeby wystąpić z islamu albo: wola wolności i prawo do samostanowienia

Idea krytycznego podchodzenia do rzeczywistości jest metodyczną ideą wywodzącą się stąd, że nasze myślenie i działanie nie jest nieomylne. Kto autentycznie poszukuje prawdy, musi być zainteresowany poznawaniem słabych stron i trudności w dochodzeniu do rezultatów rozumowania i rozwiązywania problemów, musi być otwarty na wysłuchiwanie kontrargumentów, musi być gotowy do konfrontowania swoich idei z ideami alternatywnymi, musi umieć porównywać, modyfikować, rewidować. My, Centralna Rada Ex-Muzułmanów, nie kierujemy się w naszej krytyce islamu [ 2 ] nienawiścią, nie możemy tylko, nie chcemy zaprzeć się naszej umiejętności myślenia. A, jak sądzimy, odwaga posługiwania się własnym rozumem (Kant) prowadzi nieuchronnie do pożegnania się z islamem. Znamy przynajmniej dziesięć powodów, które za tym przemawiają.

10 istotnych przyczyn do wystąpienia z islamu

Uwaga wstępna: Z niejaką trudnością przyszło mi ograniczyć się tylko do dziesięciu punktów. Dlatego niech te dziesięć punktów będzie jedynie pierwszymi dziesięcioma punktami, przy czym nie ma tu żadnej hierarchii wartości, które z tych przyczyn są istotniejsze.

1. Islam jako totalitarny, patriarchalny system prawny

Islam jest nie tylko religią, jest też totalitarnym, brutalnym systemem prawnym (m.in. sura [ 3 ] 33, Maida [ 4 ]). Islam opiera się na politycznych poglądach z własnymi prawami dla wiernych, na które składają się wersety Koranu [ 5 ] i tradycyjne przekazy. Ponadto, obok wskazówek wynikających z tradycji, jeśli w Koranie nie ma jasnych i wyraźnych odpowiedzi na zadane pytanie, wskaźnikiem w postępowaniu ma być sam Prorok [ 6 ] i jego życie. Przeciwieństwem tego jest demokratyczna konstytucja, prawo cywilne. Demokracja jest darem zarówno w Niemczech jak i w mojej pierwotnej ojczyźnie, Turcji. W obu tych krajach, jak mi się wydaje, demokracja nie jest na tyle ceniona, na ile jest tego warta.

2. Tak zwany „Prorok" — wszystko inne, tylko nie wzorzec etyczny

Mahomet jest Prorokiem w islamie. Został jakoby zesłany przez Boga, jego życie, jego postępowanie ma być w przyszłości wzorcem postępowania dla całej ludzkości. Jednak Mahomet...

— prowadził wojny, zmuszał ludzi do porzucania ich wiary, rozkazywał ścinać jeńców wojennych; bynajmniej nie zadowalał się samym zwycięstwem, grabił mienie zwyciężonych, a ich domy, posiadłości, nawet ich drzewostan kazał podpalać;

— poślubił Aischę, dziecko jeszcze, podczas gdy on liczył sobie 52 lata, Aischa mogłaby być jego wnuczką;

— posiadał harem z tuzinem i więcej kobiet, niektóre z nich pochodziły z jego wypraw wojennych przeciw innym plemionom, trafiały do niego jako łup wojenny po wymordowaniu ich rodzin i tak stawały się jego żonami lub niewolnicami;

— odstępujących od wiary karał obcięciem naprzemiennie nogi i ręki, i pozostawieniem śmierci z pragnienia;

— swoich krytyków, a także przeciwnych mu poetów i poetki, kazał mordować, a mordercom obiecywał sowicie wynagradzać to w zaświatach.

Te przykłady można mnożyć. Wniosek jest bezsprzeczny: Mahomet prowadził życie, które w żadnym razie nie może być wzorem dla ludzkości, wręcz przeciwnie, odstrasza i samo w sobie jest już wystarczającym powodem, żeby stworzoną przez niego religię odrzucić.

3. Życie jako posłuszeństwo Bogu w miejsce odpowiedzialności za siebie samego

Koran i jego przekazy głoszą bajkę, że każde działanie człowieka jest wynikiem boskiej woli, bez niej człowiek nie ma prawa robić czegokolwiek, jego los jest w rękach Boga. Bóg decyduje o tym, kto rodzi się bogaty, kto biedny, rozstrzyga, kto będzie muzułmaninem, kto niewiernym, i tak dalej. Mahomet stworzył Boga, który działa jak popadnie, niesprawiedliwie. Kto w to nie wierzy, jest poganinem.

Ja natomiast uważam: odpowiedzialność za siebie samego prowadzi do radykalnej akceptacji życia, do wolności. Poprzez to, że w islamie wszystko zależy od Boga, życie ludzkie staje się mało ważne, człowiek pogrąża się w obojętności i pasywności. Można to zaobserwować w wielu krajach islamskich. Ten zdogmatyzowany żywot jeszcze się utwierdza tym, że wielu muzułmanów wierzy w prawdziwe życie dopiero po śmierci. Ta bezsensowna wiara hamuje rozwój nauki, postęp, oświecenie, samodzielność i wolność. Ponadto jest przyczyną osłabienia poczucia moralności poprzez przesunięcie odpowiedzialności poza obszar ludzkiego życia.

4. Brak tolerancji wobec niewierzących i ludzi innych wiar

Tolerancja i pokój są w islamie jedynie środkami, których w czasie wojny można użyć jako podstępu. W wielu islamskich państwach chrześcijanie i wyznawcy innych wiar muszą płacić dodatkowe podatki. W Imperium Osmańskim panował zwyczaj porywania dzieci chrześcijańskich i przysposabiania ich na janczarów, najbrutalniejszej jednostki militarnej. Oczywiście trafiamy w Koranie na wersety, które mówią, że „bałwochwalcy" mogą sobie chwalić swoich bogów, a muzułmanie swojego [ 7 ]. Jest nawet i taki werset, który mówi, że żydzi, chrześcijanie i sabatarianie, jeśli będą mieć na swoim koncie dobre uczynki, trafią do raju [ 8 ]. I taki, w którym jest mowa, że nie przymusu wiary [ 9 ]. Można by więc sądzić, że islam jest tolerancyjny. Ale jeszcze więcej jest takich wersetów, które mówią coś wręcz przeciwnego i tamte, tolerancyjne, niwelują [ 10 ].


1 2 3 Dalej..

 Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też:
Barbaryzm islamu
Bałkański spleen (konfrontacja kultur, religii, tradycji, mentalności)

 Zobacz komentarze (12)..   


 Przypisy:
[ 1 ] Apostazja (z greki — odstępstwo, odpadnięcie, apo — od, i stasis — postawa, pozycja) — świadome i dobrowolne odstąpienie ze wspólnoty wiernych; powszechnie oznacza dobrowolne i całkowite porzucenie wiary przez ochrzczonego chrześcijanina (tym się różni od herezji i schizmy), odszczepieństwo; apostata: odstępca, odszczepieniec, zaprzaniec, renegat, w KK całkowite odstępstwo wyznawcy od wiary (a fide), księdza od kapłaństwa (ab ordine), zakonnika od zakonu (a religione); etym. — w późn. łac. apostata — odstępca (z gr. — apostátes) i gr. apostasía — odstąpienie, odstępstwo, bunt od aphistánai — odjąć, spowodować bunt; Słownik wyrazów obcych Kopalińskiego; Pojęcie apostazji można spotkać np. w Dziejach Apostolskich (Dz 5,37), gdzie przyjmuje znaczenie „powstania", „odejścia". Apostazją nazywano odstępstwo od wiary chrześcijańskiej z jednoczesnym przejściem na inną religię. W rozumieniu prawno-kanonicznym apostazja polega na publicznym i całkowitym, jasnym lub wynikającym z postępowania, odrzuceniu przez ochrzczonego wyznawanej dotychczas wiary chrześcijańskiej. Praktyka pierwotnego Kościoła w odniesieniu do apostazji była bardzo surowa. Podczas prześladowań oraz po ich ustaniu wzbudzało to polemiki i konflikty. W późniejszych czasach nastąpiło złagodzenie rygorów w dopuszczaniu do jedności z Kościołem chrześcijanina, który kiedyś popełnił apostazję. Współcześnie mianem aktu apostazji określa się formalne całkowite wypisanie się i zerwanie związków z Kościołem Katolickim. Wikipedia
[ 2 ] "Rozważmy na początek pochodzenie islamu. Muzułmanie często twierdzą, że pochodzenie islamu i Koranu jest „niebiańskie" i żadne ziemskie źródła czy materiały nie były użyte do ich powstania. Tymczasem zarówno archeologia jak i lingwistyka dostarcza nam dowodów na to, że Mahomet — lub ktokolwiek inny — stworzył islam i Koran niejako na podstawie istniejącej wówczas kultury przed-islamskiej i jej wierzeń. Samo słowo 'islam' nie zostało objawione Mahometowi ani nie zostało przez niego 'wynalezione' — jest to arabskie słowo oryginalnie odnoszące się do cechy charakteru, którą można po polsku opisać jako męskość, dzielność i przynależną komuś, kto jest bohaterski i dzielny w bitwie." Więcej tutaj, ale, uwaga, chodzi o udowodnienie, że islam jest gorszy od religii katolickiej.
[ 3 ] Koran składa się z 114 sur (rozdziałów), które z kolei dzielą się na aje (wersety). Sury dzielą się na 90 sur mekkańskich powstałych w tzw. okresie mekkańskim, i 24 sury medyńskie (okres medyński). Są one ułożone w przybliżeniu według długości, tak więc sury mekkańskie i medyńskie przeplatają się ze sobą. Prawie wszystkie sury rozpoczynają się formułą basmali (bi-ismi Allahi ar-Rahmani ar-Rahim — w imię Boga (Allaha) miłosiernego, litościwego).
[ 4 ] 33:26: „I On sprowadził z ich twierdz tych ludzi Księgi, którzy im pomagali, i rzucił w ich serca strach. Część z nich zabiliście, a część wzięliście do niewoli."; 33:61: „Przeklęci! Gdziekolwiek się znajdą, zostaną schwytani i zabici bez litości."
[ 5 ] Koran (Al-Qur'an) — oznacza czytanie, recytację — jest to święta księga Islamu, uważana przez muzułmanów za słowo Allaha. Powstał w latach 610-632. Według muzułmanów został objawiony Mahometowi przez Archanioła Gabriela (Dżibrila), gdy Prorok przebywał w jaskini, razem z poleceniem nauczenia się całej księgi na pamięć (do recytacji). Słowo Koran odnosi się tylko do tekstu arabskiego. Tłumaczenia w innych językach są dla muzułmanów tylko interpretacją, ponieważ nigdy nie ma pewności, czy tłumacz, który jest tylko człowiekiem, zrozumiał właściwie Myśl Allaha, Boga. Dlatego recytacja Koranu podczas modlitwy w języku innym niż arabski jest zabroniona. Więcej tutaj i tutaj.
[ 6 ] Mahomet, Muhammad ibn Abd Allah ibn Abd al-Muttalib, urodzony około 570, zmarł 8.6.632, prorok islamu, twórca islamu oraz założyciel pierwszej wspólnoty muzułmanów, która przeobraziła się w teokratyczne państwo religijne. Używane w Polsce i większości krajów europejskich imię Mahomet wywodzi się z łaciny i jest znane od średniowiecza. Wielu wyznawców islamu uważa jednak, że jedyną poprawną formą imienia proroka jest Muhammad, w tej postaci bowiem imię proroka jest wymawiane w języku arabskim; więcej tutaj.
[ 7 ] 109:6: „Wy macie waszą religię, a ja mam moją religię."; 2:256: "Nie ma przymusu w religii! Prawość wyróżniła się od nieprawości. I ten, kto odrzuca fałszywe bóstwa, a wierzy w Boga, uchwycił za najpewniejszy uchwyt, nie mający żadnego pęknięcia. Bóg jest słyszący, wszechwiedzący!"
[ 8 ] 2:62: "Zaprawdę, ci, którzy uwierzyli, ci, którzy wyznają judaizm, chrześcijanie i sabejczycy, i ci, którzy wierzą w Boga i w Dzień Ostatni i którzy czynią dobro, wszyscy otrzymają nagrodę u swego Pana; i nie odczują żadnego lęku, i nie będą zasmuceni!"
[ 9 ] 18:29: "I mów: 'Prawda pochodzi od waszego Pana. Przeto kto chce, niech wierzy, a kto nie chce, niech nie wierzy!' My przygotowaliśmy dla niesprawiedliwych ogień, który obejmie ich jak płótna namiotu. Jeśli będą wzywać pomocy, to zostanie im udzielona w postaci wody podobnej do roztopionego metalu, który pali twarze. Jakże to nieszczęsny napój! Jakże to złe miejsce wypoczynku!"
[ 10 ] 2:161: "Zaprawdę, nad tymi, którzy nie uwierzyli i umarli, będąc niewiernymi — nad nimi przekleństwo Boga, aniołów i ludzi, wszystkich razem!"

« Krytyka religii   (Publikacja: 09-08-2007 Ostatnia zmiana: 16-12-2010)

 Wyślij mailem..   
Wersja do druku    PDF    MS Word

Arzu Toker
Ur. 1952 w Halfeti, Turcja, od 1974 mieszka w Niemczech, pedagog socjalny, publicystka i dziennikarka polityczna, tłumaczka i prezenterka telewizyjna, doradca interkulturalnych zespołów i wychowawca mediatorów, aktorka performacji teatralnych, laureatka turecko-greckiej pokojowej nagrody "Abdi-Ipecti-Preis" (1998, razem z Niki Eidneier), wiceprezes Rady Centralnej Ex-Muzułmanów w Niemczech, ma dwoje dorosłych dzieci, przeważnie mieszka w Kolonii.
 Strona www autora
Wszelkie prawa zastrzeżone. Prawa autorskie tego tekstu należą do autora i/lub serwisu Racjonalista.pl. Żadna część tego tekstu nie może być przedrukowywana, reprodukowana ani wykorzystywana w jakiejkolwiek formie, bez zgody właściciela praw autorskich. Wszelkie naruszenia praw autorskich podlegają sankcjom przewidzianym w kodeksie karnym i ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
str. 5501 
   Chcesz mieć więcej? Załóż konto czytelnika
[ Regulamin publikacji ] [ Bannery ] [ Mapa portalu ] [ Reklama ] [ Sklep ] [ Zarejestruj się ] [ Kontakt ]
Racjonalista © Copyright 2000-2018 (e-mail: redakcja | administrator)
Fundacja Wolnej Myśli, konto bankowe 101140 2017 0000 4002 1048 6365