Sądzę, że te nieliczne przykłady są jednak wystarczające dla zilustrowania pewnej tezy ogólnej. Tym. co charakteryzuje tego typu pytania i sposób dyskusji, jest konsekwentne unikanie podania, co zostanie uznane za kryterium prawdy. Fred Hoyle, z racji swego matematycznego wykształcenia, ale nie tylko tego, łatwo mógł się domyślić, że prawdopodobieństwa zmontowania zarówno Boeinga 737 jak i roweru, nawet słynnej ongiś marki „Ukraina", przez wiejący huragan są identyczne, czyli równe zeru. A ponieważ stopnie złożoności obu tych pojazdów znacznie się od siebie różnią, powinno to zachwiać jego bezgraniczną wiarą w sensowność użytego argumentu i jego przydatności w kwestii prawdziwości lub błędności teorii ewolucji.

Fred Hoyle już od dziesięciu lat nie żyje, mogę mieć tylko nadzieję, że zapoznał się z argumentacją biologów, którzy wskazywali, jakie to ukryte założenia tkwią w jego tezach. Inaczej jednak wygląda ocena postaw osób powtarzających dziś ten 'argument'. Przede wszystkim, z faktu notoryczności powtarzania wynika oczywisty wniosek, że nigdy nie zadali sobie trudu zapoznania się z kontrargumentami. To powtarzanie jest tylko dowodem nieznajomości podstaw biologii i świadczy o głębokiej niechęci do poznania tych podstaw, nie zaś finezji własnego rozumowania i badawczej dociekliwości. A możliwości poznania kontrargumentów, w gruncie rzeczy, istoty błędu w rozumowaniu Freda Hoyle’a jest wiele. Gdyby to rozumowanie było bezbłędne, biolodzy już dawno uznaliby swoją pomyłkę.

Pytanie o lot na Księżyc czy żądanie dowodu istnienia Boga, jeśli je potraktować poważnie, powinno zostać uzupełnione o jasne kryterium, po którego spełnieniu, zarówno lot na Księżyc jak i istnienie Boga zostaną uznane za niepodważalne fakty, przynajmniej dla zadającego pytanie.

Aby nie przedłużać, powtórzę wcześniejszą moją opinię, że żadnemu z pytających nie chodzi o odpowiedź, dlatego też jej nigdy nie otrzymają, a jeśli ją otrzymają to zignorują.

Pytania i odpowiedzi rodzą się nieustannie, wzajemnie się przeplatając i inspirując. Czasem mają tak błyskotliwy charakter, że oślepiają samych twórców i pytań, i odpowiedzi, pozbawiając ich, a jeszcze bardziej ich epigonów, krytycyzmu. Sztuka zadawania pytań jest więc nie mniej ważna, niż sztuka poszukiwania na nie odpowiedzi. Ludzie będą się obu tych sztuk uczyć aż do swego końca.

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Wymiana więźniów Niewolnicy w Obronie Niewolnictwa

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (4)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word