Arystoteles twierdził, że abiogeneza jest obserwowalnym faktem: wskazywał np. na myszy powstające z brudnego siana, szczury ze szmatek, mszyce z rosy opadającej na rośliny, muchy z mięsa. Teorię tę podważono 2 tys. lat później. Jeszcze jednak w XIX w. pokutowało przekonanie o samorództwie ropuch i węgorzy. Pasteur wykazał, że samorództwo nie istnieje nawet w przypadku bakterii. Dziś jednak pseudonauka ta zdaje się ożywać. Wystarczyła trwająca mniej więcej dwie dekady niezbyt silna indoktrynacja, by ludzie uwierzyli, że korzyści osiągną nie z pracy i produkcji, lecz ze zgnicia i wytężonej obserwacji tego procesu. By uwierzyli, że butwienie drzew wzbogaci nie tylko ich osobisty i krajowy dobrostan, lecz także pomnaża zasoby ojczystej przyrody.