Ani tradycja, ani religia, nie może być przyczyną śmierci i cierpienia osób, które - tak jak dzieci - nie mają własnej woli, a podlegają rodzicom. Basta. Przerażające, że mimo tak ogromnego rozwoju nauki i techniki, ludzie coraz bardziej desperacko chwytają się innych światów i wierzeń. Chyba jako usprawiedliwienie dla fiaska ich obecnego życia.
A do Abandona - to, co przeżywałeś, to wynik autosugestii. Potężne narzędzie, którego nie sposób lekceważyć. Wystarczy wspomnień o wcześniej wspomnianej homeopatii i tym podobnych bzdurach. Jeżeli chcesz zobaczyć ducha, to zobaczysz ducha. Wystarczy, że w niego wierzysz. Problemem jest to, że z niewiadomych mi powodów wielu ludzi bierze te 'doświadczenia' jako realne zdarzenia, a nie grupując tych ludzi w szeregu z innymi, podobnie  obłąkanymi. Dziwne, że jak widzisz Napoleona na ulicy, jesteś brany za czubka, ale gdy widzisz anioła, to jesteś oświecony. A nie jest to przypadkiem jedno i to samo - głupota?
Ech.
Zapraszam serdecznie:
mentalrapist.blogspot.com/

Pańskie doświadczenia i ich konsekwencje są realnym przeżyciem, można je opisać, językiem psychologa lub   teologa. Pańskim zdaniem,  czy można je opisać jako duchowe doświadczenie ? 

Minister Zdrowia odmówił jakkiegokolwiek działania, bo przecież musiałby zaproponować coś w zamian. Autor nie precyzuje, jakiego typu ludzie korzystają z usług opisanego szamana, ale można się chyba domyślać, że nie są to ludzie bogaci. Być może nie stać ich na standardowe leczenie i korzystanie z tego rodzaju praktyk jest wszystkim na co mogą sobie pozwolić. Indyjski rząd im nie pomoże. Musi przecież finansować swój program jądrowy.

Tak mi się przypomniało, że kiedyś przed laty, kiedy jeszcze uganiałem się za niepoznanym, a Demon Absurdu wyczyniał wokół mnie swoje hołubce, bawiłem się w regres w przeszłe wcielenia. Najpierw długo eksperymentowałem na sobie i nawet znalazłem człowieka, który całkiem zmyślnie przenosił mój ośrodek mentalnego onanizmu w poprzednie wcielenia. Widziałem siebie wówczas (i to kilka razy), jak dokonywałem żywota w jakiejś ciemnej jaskini, w której to zgubiłem się podczas wyprawy w poszukiwaniu dzieci, które tam weszły jakiś czas wcześniej. Dokładnie widziałem swój ubiór (pasujący dziwnym trafem do jakiejś bliżej nieokreślonej, minionej już epoki), swoje dłonie (poryte zmarszczkami ciężkiej pracy na jakichś polach) a także łuczywo i ściany jaskini. 
Znacznie później sam zajmowałem się, do czego przyznaję się ze wstydem, "wysyłaniem w minione" swoich znajomych, a nawet później własną żonę. Możecie mi wierzyć, że otrząśnięcie się po tych przeżyciach (własnych) i po relacjach (cudzych) jest niezwykle trudne. Naprawdę można uwierzyć, że te obrazy są prawdziwe i nasze umysły roją nam rzeczywiste wydarzenia. Tak bardzo realne i spójne potrafią one być. Niewielu jest skłonnych upatrywać w tych majakach... majaków właśnie. Przebudzenie się z tego "bullshitu" bywa bardzo wstrząsające.