"Kto mianowicie wykłuł owo oko Polifemowi? Odys — prototyp nie gardzącego zadawaniem śmierci globalnie działającego kupca! A kogóż to on oślepił? Rolnika, hodowcę owiec — przedstawiciela klas społecznych już i tak szczególnie łatwych do trzymania w ciemnocie! Czyż to nie piękne! "
 
Kombinacje układów symbolicznych związanych z Polifemem i cyklopowym okiem mogą być wszelakiego rodzaju. Jeżeli już podążać w kierunku jak wyżej - nieuchronnie przychodzi na myśl skojarzenie Odysa jako prototypu żydowskiego kupca - wiecznego tułacza ( o kosmopolitycznej mentalności), goniącego za zyskiem i nie wahającego się dla niego eksploatować i manipulować owych klas społecznych łatwych do trzymania w ciemnocie. Za klasyczny przykład takiej postawy służyć może rola bogatych przedstawicieli finansjery -  żydowskiej w wygenerowaniu wojny burskiej
Brytyjski historyk Thomas Pakenham w swojej  "The Boer War" odsłonił kulisy działań takich postaci jak Rotschildowie, Barbej Barnato czy Alfred Beit. Chodziło - rzecz jasna - o przechwycenie kontroli nad wydobyciem i obrotem diamentami.

które nie śniły się uczniom liceum, bo można je pojąć dopiero po czterdziestce, pięćdziesiątce, albo i jeszcze później. Wtedy się otwiera karty banalnych lektur z dzieciństwa z lękiem i drżeniem, a zamyka w zachwyceniu. Lecz możliwe jest to dopiero wtedy, gdy się cokolwiek z nich rozumie. Bo w młodości to się z nich nie rozumie prawie nic... Bo czy można zrozumieć coś takiego mając lat piętnaście?

Telemach odrzekł na to: „Matko ukochana!
Za cóż-eś na miłego pieśniarza zdąsana?
Czy że śpiewa, jak czuje? Nie on winien temu,
Raczej Zeusa obwiniaj, że daje każdemu
Mistrzowi takie tylko, jak sam chce, natchnienia.
Nie wiń go, że nam śpiewa Greków utrapienia.
Azaliż nie tej pieśni słuchamy najchętniej,
Co czymsić nowym w sercu słuchacza odtętni?
Raczej ty się do pieśni nastrój w duszy swojej.
(...)
I cofnęła się matka w zdumionej pokorze
Mądrą synowską mowę rozważając w sobie,
A wszedłszy do swych komnat da folgę żałobie,
Pamięć męża rzewnymi oblewając łzami,
Póki Pallas jej powiek nie potrzęsła snami.