 |
         |
|
 |
Biblia » Nowy Testament » Apokryfy NT » Ewangelie synoptyczne » Ewangelia Marcjona 18.O skromności przy uczcie XVIII. O skromności przy uczcie (Lc) 14.7. Opowiedział zaproszonym podobieństwo, gdy zauważył, jak sobie obierali pierwsze leżanki, mówiąc do nich: 14.8. Gdy cię ktoś zaprosi na wesele, nie kładź się na pierwszej leżance, by znaczniejszy od ciebie nie został zaproszony. 14.9. Wtedy przyjdzie ten, który ciebie i tamtego zaprosił i powie ci: Ustąp temu miejsca. I wtedy ze wstydem będziesz musiał ostatnie miejsce zająć. 14.10. A gdy będziesz zaproszony i pójdziesz, usiądź na ostatnim miejscu, gdy zaś przyjdzie ten, który cię zaprosił, rzecze do ciebie: Przyjacielu, usiądź wyżej! Wtedy doznasz czci wobec wszystkich leżących [przy stole] razem z tobą. 14.11. Bo każdy, wywyższający siebie, zostanie poniżony, a poniżający siebie, zostanie wywyższony. [DB 18.14b] 14.12. Powiedział też do tego, który go zaprosił: Gdy dajesz obiad albo wieczerzę, nie zwołuj swoich przyjaciół, braci, krewnych, ani bogatych sąsiadów, żeby cię czasem i oni nawzajem nie zaprosili, i miałbyś już odpłatę. 14.13. Lecz gdy urządzasz przyjęcie, zaproś ubogich, ułomnych, chromych, ślepych. 14.14. I będziesz błogosławiony, bo nie mają ci czym odpłacić. Odpłatę bowiem będziesz miał przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych. 14.15. Gdy to usłyszał jeden ze współ leżących, rzekł do niego: Błogosławiony ten, który będzie spożywał chleb w Królestwie Bożym. 14.16. A on mu rzekł: Pewien człowiek przygotował wielką wieczerzę i zaprosił wielu. 14.17. I w godzinę wieczerzy posłał swego niewolnika, aby rzekł zaproszonym: Przyjdźcie, bo już jest gotowe. 14.18. I poczęli się wszyscy jeden po drugim wymawiać. Pierwszy mu rzekł: Kupiłem pole, koniecznie muszę pójść je zobaczyć. Proszę cię, miej mię za wymówionego. 14.19. A drugi rzekł: Kupiłem pięć par wołów i idę je wypróbować. Proszę cię, miej mię za wymówionego. 14.20. A inny rzekł: Żonę pojąłem i dlatego nie mogę przyjść. 14.21. A gdy wrócił niewolnik, doniósł o tym panu swemu. Wtedy pan domu rozgniewał się i rzekł do niewolnika swego: Wyjdź prędko na place i ulice miasta i sprowadź tutaj ubogich i ułomnych, i ślepych, i chromych. 14.22. I oznajmił niewolnik: Panie, tak się stało, jak rozkazałeś, i jeszcze jest miejsce. 14.23. Wtedy rzekł pan do sługi: Wyjdź na drogi i między opłotki i przymuszaj, by weszli, i niech będzie zapełniony dom mój. 14.24. Albowiem mówię wam, że żaden z owych zaproszonych mężów nie skosztuje mojej wieczerzy. 14.25. A szły z nim liczne tłumy. I obróciwszy się, rzekł do nich: 14.26. Jeśli kto przychodzi do mnie, a nie ma w nienawiści ojca swego i matki, i żony, i dzieci, i braci, i sióstr, a więc i swego życia, nie może być uczniem moim. 14.27. Kto nie dźwiga krzyża swojego, a idzie za mną, nie może być uczniem moim. 14.28. Któż bowiem z was, chcąc zbudować wieżę, nie usiądzie najpierw i nie obliczy kosztów, czy ma na wykonanie? 14.29. Aby gdy już położy fundament, a nie może dokończyć, wszyscy, którzy by to widzieli, nie zaczęli naśmiewać się z niego, 14.30. mówiąc: Ten człowiek zaczął budować, a nie mógł wykończyć. 14.31. Albo, który król, wyruszając na wojnę z drugim królem, nie siądzie najpierw i nie naradzi się, czy będzie w stanie w dziesięć tysięcy zmierzyć się z tym, który wyrusza przeciwko niemu z dwudziestoma tysiącami? 14.32. Jeśli zaś nie, to gdy tamten jeszcze jest daleko, wysyła poselstwo i prosi o pokój. 14.33. Tak więc każdy z was, który się nie wyrzeknie wszystkiego, co ma, nie może być uczniem moim.
« Ewangelia Marcjona (Publikacja: 02-08-2002 Ostatnia zmiana: 17-09-2002)
str. 1607 |
 |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| [ Regulamin publikacji ] [ Bannery ] [ Mapa portalu ] [ Reklama ] [ Sklep ] [ Zarejestruj się ] [ Kontakt ] Racjonalista © Copyright 2000-2018 (e-mail: redakcja | administrator) | ||
 | ||