 |
         |
|
 |
Filozofia » Historia filozofii » Filozofia starożytna Oskarżenie Sokratesa o bezbożność [3] Wybitnym uczniem Sokratesa był także sam K s e n o f o n t. Wartość jego Wspomnień o Sokratesie polega przede wszystkim na tym, że mamy materiał do porównań z obrazami Sokratesa, jakie przekazał nam Platon; odsłaniają nam one również i takie rysy Sokratesa, które Platon umyślnie pozostawił w cieniu, na przykład silne związki łączące Sokratesa z myślą jego nauczyciela, ateisty Prodikosa. Wreszcie, z punktu widzenia historyka dziejów krytyki religii trzeba to powiedzieć: również K r y t i a s z był wybitnym myślicielem. Negatywna ocena jego działalności w „komisji trzydziestu" nie może przesłaniać nam faktu, że z niezwykle śmiałą ostrością odsłonił społeczną funkcję religii, stając się w ten sposób jednym z najsławniejszych ateistów starożytności. Również A l k i b i a d e s, w którym — jak pisze Witwicki — było „coś z Kmicica" [ 27 ], potrafił dać własne „wstążki do wieńca" [ 28 ] plecionego Sokratesowi przez jego uczniów. To właśnie on w platońskiej Uczcie "z szeregu wspomnień osobistych buduje mu spiżowy pomnik" [ 29 ]. W dwadzieścia lat po śmierci Alkibiadesa ocena jego osoby nie była już tak jednoznacznie negatywna jak w czasie procesu Sokratesa czy wtedy, gdy Ksenofont pisał swoje Wspomnienia. [ 30 ] Zdrada ojczyzny jest zawsze czymś haniebnym, ale w walce politycznej przeciwnicy często oskarżają się wzajemnie o najcięższe zbrodnie i dopiero po upływie dłuższego czasu można spokojnie ocenić zasadność tych oskarżeń, a także orientacje polityczne, które stanowiły ich kontekst. Skazanie wielkiego filozofa na śmierć okryło Ateny hańbą, której nie może zmazać to, że "wnet po jego śmierci Ateńczycy opamiętali się, [...] oskarżycieli Sokratesa skazali na wygnanie, a Meletosa nawet na śmierć [ 31 ]. Sokratesa zaś uczcili posągiem z brązu, wykonanym przez Lizypa, który został ustawiony w Pompejonie" [ 32 ]. [as]
Przypisy: [ 27 ] W. Witwicki: Objaśnienia, w: Platon:
Uczta, cyt.
wyd., s. 157. [ 28 ] Tamże. [ 29 ] Tamże, s. 158. [ 30 ] Wspomnienia o Sokratesie napisał Ksenofont
prawdopodobnie około 393 roku, natomiast Platon napisał Ucztę prawdopodobnie
pomiędzy 384 a 372 r. [ 31 ] Diogenes Laertios: Żywoty i poglądy słynnych
filozofów, cyt. wyd., s. 101. Informacji tej nie potwierdzają inne źródła. [ 32 ] Tamże. « Filozofia starożytna (Publikacja: 03-10-2004 Ostatnia zmiana: 07-02-2005)
str. 3659 |
 |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ur. 1919. Filozof kultury, historyk filozofii i ateizmu, italianista, religioznawca, twórca ergantropijno-inkontrologicznego systemu „filozofii spotkań w rzeczach". Profesor emerytowany, związany dawniej z UW, UWr i UMCS. Współzałożyciel i prezes Stowarzyszenia Ateistów i Wolnomyślicieli oraz Polskiego Towarzystwa Religioznawczego. Założyciel i redaktor naczelny pisma "Euhemer". Następnie związany z wolnomularstwem (w latach 1997-2001 był Wielkim Mistrzem Wielkiego Wschodu Polski, obecnie Honorowy Wielki Mistrz). Jego prace obejmują ponad 1200 pozycji, w tym w języku polskim przeszło 1000, włoskim 142, reszta w 10 innych językach. Napisał ok. 50 książek. Specjalizacje: filozofia Bruna, Vaniniego i Trentowskiego; Witwicki oraz Łyszczyński. Zainteresowania: sny, Chiny, muzyka, portrety.
| [ Regulamin publikacji ] [ Bannery ] [ Mapa portalu ] [ Reklama ] [ Sklep ] [ Zarejestruj się ] [ Kontakt ] Racjonalista © Copyright 2000-2018 (e-mail: redakcja | administrator) | ||
 | ||