Jesli z glosu ludzkiego potrafimy wyczytac emocje danej osoby jego nastroj, to czy nie jest tak że nie przenosimy tego takze na muzyke kojarzac natęzenie dzwieku, ton z czyms przyjemnym lub negatywnym.
Bardzo ważna role w podobaniu lub niepodobaniu sie danego utworu odgrywa fakt w jakich okolicznosciach byl on wczesniej sluchany i czy wogole byl. Kiedy sluchamy muzyki, ktora sluchalismy w latach mlodzienczych az lezka w oku sie kreci czesto, kiedy sluchamy czegos pierwszy raz to nie to samo. Mozg zapamietuje muzyke kojarzac ja z sytuacja w ktorej ja sluchalismy tzn. z obrazem, emocjami...

nie uważam, żeby muzyka była czymś, czego *trzeba* się nauczyć.

1. Rzeczywiście, zmiany tonalne głosu podczas czytania oraz opowiadania bądź wyrażania nieopanowanych emocji można przenieść na melodię w muzyce. Można także dodać rytmikę, dyskusję melodyczną itd. Zgodzę się z kojarzeniem utworów z przeszłością.
2. Więcej ten komentarz nie mówi prócz tego, że nie zgadzasz się. :/ Dlaczego?

Ciekawy artykuł, podoba mi się.
Pozdrawiam serdecznie

Mozart-słuchanie utworów tego kompozytora dodatnio wpływa na możliwości mózgu.

Wykryto mechanizm neuronowy, który wymaga korelacji zapamiętanych wzorców w pamięci ze wzorcami generowanymi przez nasze zmysły. Artykuł przedstawia pojawianie się takich wzorców. Ich korelacja, czyli podobieństwo, jest podstawą pozytywnego wrażenia estetycznego czyli decyduje, czy coś nam się podoba, czy też nie. Także konsonanse brzmień powodują pojawienie się jakby rozumienia muzyki. Proces opisany jest w artykule:
mindconsciousne(*)1/01/09/samoswiadomosc-maszyn/
Jest to element ogólnego "instynktu konieczności zrozumienia", będącego podstawą nie tylko wrażeń estetycznych, emocji, ale i procesów poznawczych, ciekawości i samoświadomości.
Czyli jeszcze raz okazuje się, że "najładniejsze piosenki to te, które już znamy...."

Motto: Langet? Chodziło raczej o Susanne Langer. Cytat z "Philosophy in a New Key" 1942.